هوش مصنوعی: چه کسی دست من را از دوستان می‌گیرد؟ تنها ابر بهاری می‌تواند به درخت سرو کمک کند.

هوش مصنوعی: این متن به تصویر کشیدن حالتی درخشان و شگفت‌انگیز است. زمانی که کسی یا چیزی از شدت عشق و اشتیاق به حالت حیرت می‌افتد، مانند سواری که در پی برقی سریع و ناگهانی می‌دود و دچار شگفتی می‌شود. در این حالت، وجود و روح آن شخص به یک نقطه‌ای از زیبایی و حیرت می‌رسد که آن را از حالت ایستایی و سکون خارج می‌کند و به حرکتی برق‌آسا و حیرت‌انگیز می‌کشاند.

هوش مصنوعی: اگرچه دانه سوخته و از بین رفته است و ما به خاطر آن غمگین می‌شویم، اما این ناراحتی می‌تواند از دل ما زنده‌دلی به‌وجود آورد. زاغی که در باغ ماست، با اندوه ما هزار رنگ و زیبایی به خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: زخم زبان‌ها نباید مانع بروز احساسات و هیجان‌های عمیق شود؛ همچنان که هیچ چیزی نمی‌تواند جلوی سیلاب بهاری را بگیرد وقتی که به راه می‌افتد.

هوش مصنوعی: از افرادی که به خودشان می‌بالند و متکبرند، دوری کن؛ زیرا کسی که به آینه‌داران این‌گونه نگاه کند، خودش را گم می‌کند و هویت واقعی‌اش را فراموش می‌کند.

هوش مصنوعی: نقد و نظرهای سطحی و جزئی نگرانه افرادی که به جزئیات زندگی می‌پردازند، به چه میزان مهم و ارزشمند است؟ در واقع، کیست که به یاد این افراد و نظرات آنها باشد؟

هوش مصنوعی: امید وجود دارد که دل صائب ناامید نشود، اگر سایه‌ی سیمرغ بر شکارچیان بیفتد.