هوش مصنوعی: خندیدن مثل کبک نیست که بتوان آن را به راحتی نشان داد، زیرا با این کار خود را در معرض خطر قرار می‌دهیم و ممکن است آسیب ببینیم.

هوش مصنوعی: گل به زانو می‌افتد و آینه شبنم را به خود می‌گیرد، زیرا چهره پنهان خود را نباید برای دیده شدن آشکار کند.

هوش مصنوعی: سپردن رازهای ارزشمند به کسی که آن را فاش می‌کند، عمل نادرستی است. همچنین نباید شراب را در شیشه‌ای از شیراز، که نماد زیبایی و ارزش است، به نمایش گذاشت.

هوش مصنوعی: فضای محدود آسمان جایی برای درخشش و نمایش نیست؛ بنابراین نباید بر بال‌های پرواز ظلم روا داشت.

هوش مصنوعی: عطر گل وقتی که غنچه هنوز بسته است، نباید فاش شود. باید مراقب بود و در شرایط مناسب زبان گشود.

هوش مصنوعی: هیچ رنگی نمی‌تواند از سیاهی بالاتر باشد، مانند سرمه‌ای که در چشمان سازنده فسوس وجود دارد و نباید آن را به‌کار برد.

هوش مصنوعی: وقتی سیلاب به ریگ روان فشار می‌آورد، دیگر نمی‌توان با تکیه بر اصول ناپایدار و نامناسب، کار کرد. باید از آنچه که می‌دانیم و به آن اعتماد داریم استفاده کنیم و برای پیشبرد اهداف‌ خود، به بنیادهای مستحکم و مناسب تکیه کنیم.

هوش مصنوعی: نگاه کردن به دنیای پر از غم و درد، کار نادرستی است، چون نمی‌توان انتظار داشت که زیبایی‌های درون را در آینه زشت بنگریم.

هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی و جذابیت یک قافله به نمایش گذاشته شود، دیگر نیازی به ناز و غمگینی نیست و باید آماده خرید و استقبال بود.

هوش مصنوعی: وقتی که سخن از خوبی و بدی را از خود دور کردی، دیگر نباید به آنچه که دیگران درباره‌ات می‌گویند، فکر کنی.