هوش مصنوعی: اینجا برای تو بهتر است که خود را به فقر و نیازمندی بسازی و از ثروتمندان چیز نطلبی، زیرا در این مکان، حتی درویش نیز اراده و تلاش می‌کند تا به مقام شاه برسد.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال آرامش هستی، از این خاکدان (دنیا) بیرون برو، زیرا اینجا مثل میدان قیامت نیست که به امید پناهی در آنجا بمانی.

هوش مصنوعی: از ناپایداری و مشکلات زندگی می‌توان به اوج و عظمت رسید. افتخار در مقابل چالش‌ها و شکست‌ها، مانند کلاهی است که بر سر فردی که در این مسیر است، گذاشته می‌شود.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، وقتی که حساب و کتاب آغاز شود، کسانی که بار سنگین گناهان را به دوش دارند، نمی‌توانند قدمی بردارند و از عذاب و مسئولیت‌های خود فرار کنند.

هوش مصنوعی: به خاطر حرص و طمع به نان خود، به جنگل و طبیعت آسیب رساندم، اما ندانستم که با داشتن قناعت و رضایت، می‌توان از منابع طبیعی بهره‌مند شد و آنها را رونق داد.

هوش مصنوعی: از طریق کشش و جاذبه‌ای که توفیق ایجاد می‌کند، سالک به مقصد می‌رسد و مانند پروانه‌ای زرد رنگ به آسمان پرواز می‌کند، در حالی که در اینجا برگ کاهی است.

هوش مصنوعی: چشم آهوها از سرمه و زیبایی بی‌بهره است، اگر آدمی اهل دیدن باشد، نباید از سرنوشت بد خود شکایت کند.

هوش مصنوعی: در اینجا، به کسی توصیه می‌شود که در این مکان پر از پند و درس، به دقت نگاه کند و از نظر بی‌توجهی و بی‌دقتی پرهیز کند. زیرا اگر بی‌عبرت و از سر ناآگاهی به چیزهای قیمتی و ارزشی نگاه کند، ممکن است این نگاه سطحی و غفلت‌آمیز او، باعث شود که زیبایی و ارزش واقعی آن‌ها را از دست بدهد.

هوش مصنوعی: جهان مانند کاروانی از دانه‌های شن است؛ در آتش نعل نزن چون افرادی که بی‌خبرند. چون دانه‌های شن، تکیه‌گاه اینجا نیستند.

هوش مصنوعی: اگر از یک جیب با نور خورشید بیرون بیایی، صائب، با صداقت و خلوص از دل خود می‌تونی در اینجا مانند صبحگاه نفس بکشی.