هوش مصنوعی: زهر سبز هرگز در جایی انتشار نمی‌یابد که دارو از دل زمین روییده باشد. در سرزمینی که دلی شاد باشد، دیگر جایی برای غم و غصه وجود نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: زمانی که تیر درست و مستقیم از کمان رها می‌شود، دل‌ها زود دچار ناراحتی و نگرانی می‌شوند. در زیر آسمان، هیچ لحظه‌ای برای ماندن و آرامش وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تاثیر گردش روزگار بر زندگی انسان مانند زهر است که بر زمین می‌افتد. در نتیجه آن، ساختار عمر انسان به سختی و محکم باقی نمی‌ماند و با این طوفان‌ها و سیلاب‌ها، آیا چیزی از آن باقی می‌ماند؟

هوش مصنوعی: در این شرایط پر آشوب و وحشت، هجوم افرادی که به دنبال لذت‌های آنی هستند، نتوانسته است حتی یک عاشق را در محلهٔ تو باقی بگذارد. در میان این دیوانگی و آدم‌های بی‌ملاحظه، کسی نمی‌تواند حضور داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر وفای ما را با غم‌هایی که داریم بسنجی، در مقیاس انصاف، سنگین‌تر از آن است که بتوانی در آن پله کم بگذاری.

هوش مصنوعی: تا زمانی که این گلزار بدون شبنم وجود دارد، آبروی نیکان از بین می‌رود و دیگر شرمی برای آنها نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: در دل عاشقان جان‌باخته دیگر جایی برای غم وجود ندارد. چه چیزی می‌تواند به خاطر خورشید لطیف شبنم را گره بزند؟

هوش مصنوعی: انسانی که در زندگی سبکی دارد و روحش آزاد است، در پیچیدگی‌های دنیا چگونه می‌تواند برای همیشه در مشکلات یا محدودیت‌ها بماند؟ مریم، که نماد پاکی و شگفتی است، چگونه می‌تواند در درد و رنج زمانه محصور شود؟

هوش مصنوعی: از چشمان بازیگوش ستاره‌ها آتش عشق من به بیرون می‌جهد؛ در این جهان پر از زندگی، کجا می‌توان این احساس را پنهان کرد؟

هوش مصنوعی: وقتی امواج دریا به هم می‌خورند و کشتی به حال خود رها می‌شود، دل آدمی در زلف پیچیده و درهم خود غرق می‌شود. در این حالت، آدمی نمی‌داند کجا باقی بماند.