هوش مصنوعی: به من می نوشان شرابی سرخ رنگ، چون بهار فرا رسیده است. جالب اینجاست که بر روی دنیای خشک و بی روح، رنگ و رونق تازه‌ای به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: آیا آن دختر با زیبایی مانند سرو، قصد رفتن به باغ گل را دارد؟ زیرا گل‌ها از شاخه‌ها به بیرون آمده و با محافل زیبایی همراهند.

هوش مصنوعی: آب و رنگ گل از نور خورشید تاثیر می‌گیرد، اما آیا زیبایی و چهره آن گل، جز از پرده پنهان بیرون آمده است؟

هوش مصنوعی: اگر شاخ گل از باغ بیرون بیفتد، خوشحالم که قامت سرو همچنان پابرجا مانده است.

هوش مصنوعی: آیا زیبایی تو باعث حسادت گل‌های لاله شده است؟ که بویی از خون به مغز من رسیده است، همچون نسیم لاله‌زار.

هوش مصنوعی: هیچ محافظی جز جام شراب وجود ندارد، می‌توان با کشتی طوفان حوادث را پشت سر گذاشت و به ساحل امن رسید.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که باید زحمت و درد و رنج را از ذهن و دل بیرون کرد و به جای آن، زیبایی‌ها و خوبی‌ها را در نظر داشت. مانند این که وقتی گل زیبا را از شاخه می‌چینیم، خارهای آن را فراموش کنیم و فقط به زیبایی آن توجه کنیم.

هوش مصنوعی: نگاه من به چشمان تو مانند چشمای غزالان است که در آن عواطف و زیبایی خاصی وجود دارد، و هر بار که به تو می‌نگرم، گویی در جستجوی شکار هستم و تیر نگاه من به تو می‌خورد.

هوش مصنوعی: دست از خواسته‌هایمان بردارید، چرا که بی‌انصافی است که پس از سال‌ها تلاش و انتظار، به آنچه می‌خواهیم رسیدن را ناممکن کنیم.

هوش مصنوعی: از نوشیدن شراب آن‌قدر عذاب و رنج را تحمل کردم که ناگهان بهشت به سراغم آمد و مرا بدون انتظار در آغوش گرفت.

هوش مصنوعی: خبر خوش برای مست‌های این گلزار که جام لاله، پر از شراب ناب و تازه‌ای است.