هوش مصنوعی: گل بدون خار، مانند شبنمی است که از چشم شور جدا شده است. وقتی که نیش و نوش با هم همراه می‌شوند، از آفت‌ها دور می‌مانند.

هوش مصنوعی: زندگی شامل تلخی‌ها و شیرینی‌های مشابهی است و مانند این است که اندازه‌ی اشک‌های چوب تاک، میوه‌ی انگور را تعیین می‌کند.

هوش مصنوعی: در جستجوی لقمه‌ای از اهل قناعت، ناگوار باشد، زیرا این مو در کمین کاسه‌ای از فغفور (حاکم) قرار دارد.

هوش مصنوعی: جمعیت دنیا باعث می‌شود که فساد روحی انسان‌ها نمایان شود، زیرا این مشکلات ناشی از بی‌حجابی و نداشتن حیا است.

هوش مصنوعی: از زندگی می‌توان به اندازه‌ای که مختصر باشد، لذت برد. مانند خوشمزگی عسل که زنبورها از خانه خود به دست می‌آورند.

هوش مصنوعی: در این دنیا، جای شادی و خوشحالی نیست و به جای آن، فضایی متأثر و غم‌گین حاکم است. بر پیشانی کسی که از مصائب رنج می‌برد، نشانه‌هایی از غم و اندوه وجود دارد و این درد و رنج یادآور داستان‌های تلخ دیگران نیز هست.

هوش مصنوعی: از تلاش برای به دست آوردن آرزوها، قصر خیالی و ناپایداری شکل می‌گیرد. بی‌ثباتی و تزلزل در دل، خانه‌ای است که زیبا و شاداب به نظر می‌رسد، اما تنها لحظه‌ای پایدار است.

هوش مصنوعی: او نتوانست سرش را روی خط فرمان ابرویش بگذارد، چرا که ابروی او همچون کمان قوی و کشیده است و نمی‌گذارد به سمت خود بگیرد.

هوش مصنوعی: پیام ما قدرتی دارد که می‌تواند از دانه‌ای کوچک، قفل دهان یک مور را بشکند.

هوش مصنوعی: حسادت و دشمنی در میان افرادی که به یکدیگر نزدیک‌تر هستند، بیشتر از کسانی است که در فاصله دور قرار دارند. به همین دلیل ارتباط نزدیک می‌تواند باعث ایجاد مشکلات و سختی‌های بیشتری شود.

هوش مصنوعی: کسی که در خواب و خیال خود را سبک و آسوده می‌بیند، اگر چه ممکن است نسبت به آسایش و راحتی حریص باشد، در نهایت در درون خود، بار سنگینی را حمل می‌کند و با مرگ این بار بر دوش او باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه مقدار از نوشته، پیام زبانی را می‌گیرد؛ اما نمک بر زخم عاشق، همچون مرهم کافور است.

هوش مصنوعی: اگر از چشم‌های پاک و منصف به دیگران نگاه کنی، عیوب آن‌ها پنهان خواهد ماند. این یعنی که همیشه نباید به عیوب دیگران توجه کنیم.