هوش مصنوعی: در بهار، ای باغبان، از باغ بیرون نرو؛ چون هنوز گلی در بار و شادابی وجود دارد. از گلستان هم بیرون نرو.

هوش مصنوعی: وقتی که سایه‌ات بر سر من نیست، چرا باید در روز ابری از لانه‌ام بیرون بیایم، ای پرنده خوشبخت؟

هوش مصنوعی: قطره باران به خاطر آرامش و گوشه‌گیری خود، تبدیل به مروارید شده است. ای روح روشن، مواظب باش که از تنهایی و سکوت خارج نشوی.

هوش مصنوعی: در برابر افرادی که خسته و سرد هستند، از بیان حرف‌هایت خودداری کن و مانند برگی که در فصل پاییز از غلافش بیرون می‌آید، ظاهر نشو.

هوش مصنوعی: تو با کاهش ارزش خود سبک می‌شوی، مانند ماهی که در آسمان مصر می‌درخشد. پس مراقب باش که به کمک و پشتیبانی انسان‌های ناتوان و بی‌ارزش نشتابی.

هوش مصنوعی: تیر کج که از کمان رها شده، به گوشه‌ای می‌رود و خود را پنهان می‌کند تا اینکه تو نتوانی تیر را مستقیم بیندازی. پس مراقب باش که تیر خود را مستقیم رها کنی و بیهوده نزن.

هوش مصنوعی: رفتن مسافران به همدیگر در راه، همانند دعای جوشن در نَفَس این مسیر است؛ بنابراین از گروه خود جدا نشوید و همنوردان را ترک نکنید.

هوش مصنوعی: با دل شاد و راضی باش و از نگرانی برای تأمین نیازهای اولیه مانند غذا و نان دست بردار. برای به دست آوردن چیزهای ارزشمندتر، مثل شادی و آرامش، از افکار مادی خارج شو.

هوش مصنوعی: زندگی را با آرامش و بدون هیاهو بگذران، مانند زبان مار که همیشه در حال تماشا و سکوت است و هر بار چیزی را از دهانش خارج نمی‌کند.

هوش مصنوعی: در کنار دریا خطرات بیشتری وجود دارد، پس احتیاط کن و به سمت مرکز نیامده و از خطر دوری کن.

هوش مصنوعی: اگر قطره‌ای در فکر دریا باشد، هر جا که باشد، از عشق و آرزوی دلش فرار نکند.

هوش مصنوعی: قبل از آنکه برای خود ارزش و قیمتی قائل شوی، سعی کن مانند صدف، گوهر وجودی خود را از عمق دریاهای بی‌انتها بیرون بیاوری.

هوش مصنوعی: در فرآیند رشد و پرورش، هیچ‌گاه نباید حق تربیت را فراموش کرد. این تربیت و آموزش مانند باغبانی است که باید با دقت و توجه انجام شود.