هوش مصنوعی: غرور جوانان بیشتر از زیبایی دیگران است، مانند اینکه زیبایی آهوی مشکین از غزالان بیشتر است.

هوش مصنوعی: کسی که از خدا طلبی دارد، باید بداند که پاسخ درخواستی‌اش ممکن است زمان ببرد و به عبارتی، رسیدن به خواسته‌ها آسان نیست. مانند سیلابی که از دور به دریا می‌رسد و سفرش از نقطه‌ای آغاز می‌شود.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توان از طوفان یتیمی، زیبایی و ارزش به دست آورد. همیشه غم و اش sadness برای اهل هنر وجود دارد.

هوش مصنوعی: در فضای عشق و نزدیکی به حقیقت، جایی برای کسانی که ظاهر زیبایی دارند و فقط به عشق بازی مشغولند، وجود ندارد. تنها کسانی به این قرب می‌رسند که در دلشان عشق عمیق و سوزان داشته باشند.

هوش مصنوعی: در دنیای پرراز و رمز، کسی که به دنبال موفقیت است، باید از زیبایی‌های پیرامونش بهره‌برداری کند. باید به سمت چیزهایی برود که در دسترسش هستند و به او کمک می‌کنند تا بر موانع فائق آید.

هوش مصنوعی: در فضای دل‌انگیز باغ، دل صنوبر به خارج می‌رود و در این محیط زیبا، سرو با قامت بلندش خود را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: عاشق در آغوش محبوب خود، با غم فراق دست و پنجه نرم می‌کند. در این حال، چشمان شرمگین و خجالت‌زده‌ای به در نگاه می‌کنند.

هوش مصنوعی: حوادث و مشکلات نباید باعث نگران شدن افراد شوند، چون با گذشت زمان و آرام شدن اوضاع، زندگی و شرایط به حالت عادی برمی‌گردد و دیگر خطری احساس نخواهد شد.

هوش مصنوعی: زندگی در بهار، مانند عسل شیرین و دلپذیر است؛ اما این لذت واقعی برای کسی است که در منزل کوچکی زندگی کند و به سادگی رضایت داشته باشد.

هوش مصنوعی: نداری و فقر، باعث می‌شود که سخن حالت دیگری پیدا کند. صائب، عواطف دردناک و جان سوزی ندارد، زیرا مانند نی، حسی از شیرینی و لطافت دارد.