هوش مصنوعی: اگر به زیبایی من توجه نداشته باشی و از لذت‌های شیرین کلام من بهره‌مند نشوی، هرگز نمی‌توانی با شگفتی‌های سخن‌سرایی من همگام شوی.

هوش مصنوعی: بگو صادقانه تا بتوانم بر دل خود غم و ناامیدی را بزنم، اگر نمی‌خواهی آرامش روح من به دست بیاید.

هوش مصنوعی: اگر هر موی من بتواند از دل شکایت کند، دل من خالی نخواهد شد تا زمانی که زبان من در این شکایت همراهی نکند.

هوش مصنوعی: اگر به جای خط زیبای مشکین چون پری، بال و پر داشته باشی و از جذبه و کشش آتشین خلاص شوی، دیگر نمی‌توانی کنترل من را در دست بگیری.

هوش مصنوعی: از آتش سوزان دل، خانه قلبم را خالی مگذار. اگر نمی‌خواهی چراغ زندگی‌ام باشی، لااقل به دل من آسیب نزن.

هوش مصنوعی: تو به گونه‌ای با دل پر از درد من رفتار می‌کنی که هرگز قادر نخواهی بود به نگاه‌های عمیق و واقعی من پی ببری.

هوش مصنوعی: اگر من به مانند موج آب برسم، دیگر زندگی را نخواهم یافت. تا زمانی که تو روح من نشوی.

هوش مصنوعی: نسیم ناامیدی بر اوراقم می‌وزد، اگر از آغوش خودم کنار بروی، هیچ‌گاه به آرامش نخواهم رسید.

هوش مصنوعی: از چشمان ظالمانه‌ات و مژگان آغشته به خونت اشک می‌بارد. در روزگار مشکلات و سختی‌ها، دیگر به من مهربان نخواهی بود.

هوش مصنوعی: فارغ از شادی و لذت زندگی، من مانند غنچه‌ای هستم که تا بهار بی‌پایانم نمی‌توانی از من چشم‌پوشی کنی و به زندگی‌ام رنگ و بویی نخواهی داد.

هوش مصنوعی: نمی‌تونی به سخنانی که بی‌نظم و نامنظم هستند، مهم‌ترین و بالاترین رتبه رو بدهی. تا وقتی که به عشق نپیوندی و هم‌نظر با من نشوی، نمی‌توانی معنای واقعی این حرف‌ها رو درک کنی.