هوش مصنوعی: مسیحا، یعنی کسی که نویدبخش امید و بهبودی است، از کنار من که در حالت ناراحتی و رنج هستم، برمی‌خیزد. انگار که نور آفتاب نیز از میهمانی من دور می‌شود و خاموش می‌گردد.

هوش مصنوعی: من به خاطر بار سنگین درد و رنجی که دارم، به شدت ضعیف و ناتوان شده‌ام. شگفت‌زده‌ام که حتی صدای ناله‌ام نیز از زانوانم، که خود درد و رنج را احساس می‌کنند، بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کس که در این دنیا چشمش را به حقیقت و واقعیت ببندد، در روز قیامت از دیدن حقایق شرمنده خواهد بود و مانند کسی که در آینه نگاه نکند، نابینا برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: غم و اندوهی که در دل من وجود دارد، با آه و ناله‌ای که از سینه‌ام خارج می‌شود، کم نمی‌شود. همان‌طور که غباری که بر چهره صحرا نشسته، با وزش بال یک مورچه پاک نمی‌شود.

هوش مصنوعی: او از دل من رفت بی‌خبر و من نمی‌دانستم که یک مهمان ناخواسته چگونه بدون اجازه و دعوت جایش را ترک می‌کند.

هوش مصنوعی: به جای سبزه، از خاک شهیدان، مژه‌های چشمان زیبا می‌روید و زهر مار به زبان می‌آید و نیش زنبور برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: آسمان صائب، اگر شبنم بر زمینم بیافتد، شور و حالتی در من بوجود می‌آورد که هیچ‌کس مثل من احساس بدبختی نمی‌کند.