هوش مصنوعی: دوستی و آشتی با دوستان نیاز به ذوق و سلیقه دارد؛ برای اینکه بتوانی دوستی را شکل بدهی و ادامه‌اش بدهی، باید کارهایی انجام دهی و در عین حال از بعضی چیزها دوری کنی.

هوش مصنوعی: اگر نتوانم موهای سیاه او را شانه بزنم، در شب‌ها به یاد او دلم به خود می‌پیچد و بی‌تاب می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر به شبنم، گردی از راه این غریبان شسته نشود، مانند گلی که بر روی پرندگان چمن می‌خندد، زندگی زیبایی خواهد داشت.

هوش مصنوعی: اگر ناامیدی نتواند برگ درخت را برگرداند، نهال آرزوها به شکوفایی شگفت‌انگیزی خواهد رسید.

هوش مصنوعی: اگر پرده‌ی عشق اجازه دهد که شوق آزادانه حرکت کند، مانند آبی که بر زمین می‌لغزد، می‌تواند به پای سرو که دراز و استوار است، برسد.

هوش مصنوعی: ای گل نازنین، فریب محبت‌های بی‌پایه را نخور. کسانی که به دنبال لذت‌های زودگذر هستند، هیچ‌گاه به اندازه‌ی کافی راضی نمی‌شوند و همیشه در جستجوی چیزی بیشترند.

هوش مصنوعی: زانو زدن و آه کشیدن، مانع از رسیدن دردمندان به آرامش نمی‌شود. صدای جرس در شب، به راستی چه ناله‌ای را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: با بی‌توجهی به دنیا نگاه کردم، غافل از اینکه تماشای ظاهری و سطحی همواره پیامدهایی دارد که در پس آن نهفته است.

هوش مصنوعی: دوستان در حالتی که بویی از خوشی و لذت نبردند، نمی‌توانند جلوه‌ای از زیبایی داشته باشند. این احساس خوشی و سرور مانند بوسه‌ای از لب می‌ماند که از جام خالی به دست می‌آید و نشان‌دهنده‌ٔ کمبود است.

هوش مصنوعی: اگر در بهارها متوجه نشدی و عبرت نگرفتی، باید بدانید که روزگار به زودی به حالت نا مرتب و پریشان خود برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: تنها نتیجه‌ای که از ارتباط با مردم به دست می‌آید، حسرت و پشیمانی است. در این میان، دیانت و صداقت خود را از دست داده و به راحتی قابل دزدیده شدن می‌شود.

هوش مصنوعی: در بهار زندگی و در دنیای وجود، اگر غفلت کنی و گل‌های این باغ را نچینی، دیگر بویی از آن‌ها نخواهی برد.

هوش مصنوعی: از زیبایی‌های چهره‌هاتان غافل نشوید، زیرا خط و خطوطی که بر صورت آن‌ها نقش بسته، نشان‌دهنده‌ی داستان‌ها و پیچیدگی‌هایی است که گویی همچون موی آتشین در هم پیچیده‌اند.

هوش مصنوعی: دوستی و نزدیکی با معشوق، دل‌ها را سرزنده و بیدار می‌کند، مانند آبی که به دور باغ می‌گردد و حیات و زندگی را به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: زخم و درد خار و خس ارزش ندارد، زیرا گل‌های سیراب این باغ به قدری زیبا و دل‌انگیز هستند که دل آدم را به چیدن از آن‌ها می‌کشاند.