هوش مصنوعی: دل من از نور عشق و زیبایی پر شده است و نیاز به هیچ چراغی ندارد؛ چون هر کس که دل روشن و شادابی دارد، به روشنی دیگری نیازی ندارد.

هوش مصنوعی: دل سرگشته ما را دور از حریم خود نران، چرا که این پروانه مانند شمع، توان تحمل چندین آتش سوزان را دارد.

هوش مصنوعی: من از نعمت‌های فراوانی برخوردارم و زبانم شیرین است، اما کسی که نان روغنی می‌خورد، نیازی به ناز و نعمت‌های دیگر ندارد.

هوش مصنوعی: نمی‌توانی پیمانه‌ی خونابه‌نوشان را سبک بگیری، زیرا هر موجی که از آن برمی‌خیزد، وزنی به اندازه‌ی صد من دارد.

هوش مصنوعی: زندگی را ساده نگیرد و راحت طلب نباش، زیرا در مقام و جایگاه قدرت همواره درد و زخم‌های پنهانی وجود دارد که هر لحظه ممکن است خود را نشان دهد.

هوش مصنوعی: مواظب باش که در دام عشق نیفتی، ای عقل که دیدگاه محدودی داری، چون هر اشاره یا نشانه‌ای از عشق می‌تواند خطرناک و دردناک باشد.

هوش مصنوعی: در دوران خوشی و موفقیت، از افرادی که در حال افتادن و شکست هستند غافل نشو. به جایی که پا می‌گذاری دقت کن تا همواره روشنت باقی بماند.

هوش مصنوعی: غم و اندوه من به قدری عمیق است که نمی‌توانم آن را به زبان بیاورم. این خانه تاریک و بسته است و هیچ روشنی از آن عبور نمی‌کند.

هوش مصنوعی: به دلیل کمی وجود پرده‌پوشان، راز و اسرار من در دل پنهان مانده است؛ مانند یوسفی که در چاه به صورت نهان و بی‌پوشش باقی مانده است.

هوش مصنوعی: زبان مار در زیر لباس پنهان است و جای خار دارد، هر کسی که رازی برای گفتن داشته باشد در زیر لب خود آن را مخفی کرده است.

هوش مصنوعی: آزاده نباید از تغییرات و سختی‌های زمانه بترسد، چون او مانند درخت سرو که با یک لباس سبز به زندگی ادامه می‌دهد، در دنیا یک دمی زنده است و به راحتی با چالش‌ها کنار می‌آید.