هوش مصنوعی: عالم و عارف ممکن است در مواجهه با نادانی خجالت‌زده شوند، زیرا وقتی فردی به احوال انسانیت می‌رسد و به آگاهی و فهم درست دست پیدا می‌کند، هر کسی که به حقیقت آدمیت نزدیک شود، می‌تواند بر همه چیز و همه کس تأثیر بگذارد و از خود و ناموس عالم دفاع کند.

هوش مصنوعی: ما در کنار خود چهره‌ای زیبا و دلربا داریم که باعث می‌شود حتی خاری که در پیراهن‌مان هست، سرزنده و شاداب به نظر برسد.

هوش مصنوعی: نسبت به صحبت‌های طعنه‌آمیز و زخم زبان‌ها نترسید. کسانی که با مشکلات روبه‌رو هستند، در برابر درد و سختی‌ها، مانند گل می‌شکفند و تاب می‌آورند.

هوش مصنوعی: در باغی که بلبل به خاطر عشق خود غمگین و ناراحت است، گل‌ها نیز از اشک‌های شبنم پر هستند و غمگینی را نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: سایه رحمت خود را از ما دور نکن، زیرا وقتی سایه خورشید در حال کم شدن است، ممکن است به زودی از بین برود.

هوش مصنوعی: زمانی که جمال و زیبایی تمام‌عیار و بی‌نقصی پیش روی انسان قرار گیرد، دیگر چشم‌های بد و حسود نمی‌توانند آن را تحت تأثیر قرار دهند. حتی مکان مقدسی مانند کعبه نیز از آسیب بدخواهی‌ها دور می‌ماند و مثل آب زلال زمزم، پاک و خالی از آلودگی خواهد بود.

هوش مصنوعی: هر کسی که تلاش کند تا انسانیت و فضایل انسانی را در خود پرورش دهد، به حقیقت به انسانیت می‌رسد.

هوش مصنوعی: مرگ نمی‌تواند باعث قطع شدن نعمت‌ها و بخشش‌های اهل generosity (جود) شود، زیرا کاروان کسی که دستش به خیر و بخشش گشاده است، هنوز از خاک حاتم (شخصی معروف به generosity) حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: هر لاله‌ای که می‌روید نماد دلتنگی‌ها و حسرت‌های زخم‌خورده است. حالا سوال این است که دل صائب (شاعر) با دیدن زیبایی‌های باغ شاد و خوشحال خواهد شد؟