هوش مصنوعی: چند بار باید غافل بمانم تا از محبوبم دور شوم؟ آیا مانند حبابی که روی آب دریا ایجاد می‌شود، می‌توانم این فاصله را از بین ببرم؟

هوش مصنوعی: اگر نصیب من زیبایی آتشین تو باشد، باعث می‌شود کباب من بر آتش بپزد و گریه‌ی خونینی از خوشحالی، شبیه شراب من جاری شود.

هوش مصنوعی: شور و هیجان من آنچنان زیاد است که پرده‌های آسمان را دریده‌است. من به آن حد و اندازه نیستم که این دستانم بتوانند بر چهره‌ام پوششی بزنند.

هوش مصنوعی: کسی که به زیبایی چشمان خود اعتماد دارد، من خیلی می‌خواهم که او تحت تأثیر تابش آفتاب من قرار گیرد.

هوش مصنوعی: من خوابم سنگین است و نمی‌توانم از جای خود بلند شوم، حتی اگر قیامت در کنارم بیفتد و خواب من را مختل کند.

هوش مصنوعی: قدرت و فشار حوادث و چالش‌های زندگی به اندازه‌ای است که تمام تلاش و کوشش من تنها صرف واکنش به تغییرات و ناملایمات می‌شود.

هوش مصنوعی: شور و هیجان عشق بالاخره از دل من بیرون آمد. تا کی باید این عشق همچنان در پنهانی بماند و مانند نمک در کباب من، تنها طعمی از خود به جا بگذارد؟

هوش مصنوعی: کسی نمی‌تواند در برابر بی‌قراری من مقاومت کند، مانند کوهی که در دستان کسی قرار دارد و می‌لرزد.

هوش مصنوعی: هر باغ و گلستانی که از باران من سیراب شود، طوری می‌درخشد و جلوه می‌کند که به نظر می‌رسد طوفان نوح در چشم‌هایش نمایان است.

هوش مصنوعی: بوی کبابی که بر روی آتش لاله می‌پزد، باعث می‌شود که هر کس که تازگی آن را استشمام کند، متوجه عطر و طعم آن شود و از آن لذت ببرد.

هوش مصنوعی: من آن پروانه نیستم که فقط با شعله عشق تو بسوزم. از این می‌ترسم که آتش وجود تو باعث شود تمام وجودم بسوزد و کباب شود.

هوش مصنوعی: در کتاب وجود من هیچ چیزی بی‌دلیل نیست و افسوس به گذر زمان‌هایی که به انتخاب من اختصاص یافته است.

هوش مصنوعی: هر لحظه که آبی با طعم تلخی به حرکت درمی‌آید، در باغ شادی‌ام به گلاب خوشبوی من تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: در اینجا می‌گوییم که سوز و درد پنهان من ارتباطی با خورشید ندارد. وقتی که احساسات درونم را در نظر می‌گیرم، مانند مویی که آتش گرفته است، اضطراب و ناراحتی‌ام همچون نبضی تند برمی‌فروزد.

هوش مصنوعی: با فقر و کمبودهایی که دارم، به چیزهای جدیدی برخورد می‌کنم. از این که به امید سراب و خیالی بی‌پایه ناامید شوم، فراتر از آن احساس تشنگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: برق نتوانست با من همسفر شود، صائب چه کسی است که مجنون باشد و بتواند همراه من شود؟