هوش مصنوعی: اگر درخت صنوبر به سرما و باد حساس شود و دلش به درد آید، هرگز نمی‌توان از آن میوه‌ای خوش‌طعم و مفید برداشت کرد.

هوش مصنوعی: غیرت و حسرت کسی که دلی پرشور دارد، به اندازه‌ای سوزاننده است که وقتی مانند قطره‌ای به دریا بپوند، احساس می‌کند که خود را در آن گم کرده است.

آدمیزاد: دار توان این را ندارد که سر منصور رو بگیرد (سر منصور شکار دار نمیشه) اما میوه وقتی برسد شاخه برای او مثل زندان است و می‌خواهد قرار کند (یعنی وقتی برسه خودش میفته، منصور هم باید می‌رفت دار بهانه بود) 

هوش مصنوعی: وقتی زیبایی بی‌نظیر لیلی، نقاب خود را بردارد، دامن صحرا به رنگ دامن محمل مجنون در می‌آید.

هوش مصنوعی: در میان شمارش اشتباهات در دفتر اعمال روز قیامت، خون فردی بی‌پروا وجود دارد که ممکن است دامن قاتل را لکه‌دار کند.

هوش مصنوعی: هر کس که از خودپسندی دست بردارد و به فقر و نیاز دیگران توجه کند، همچون کاسه‌ای خواهد شد که در دست سائل و درخواست‌کننده است.

هوش مصنوعی: هیچ چیز مانند چشم بد، باعث ایجاد مشکل برای عشق و زیبایی نیست، همان‌طور که باران شبنم نمی‌تواند بین بلبل و گل فاصله بیندازد.

هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت لازم است تا دیوانگی ایجاد شود؛ هر بید مجنون با نسیمی به سوی هر طرف می‌لرزد و مایل می‌شود.

هوش مصنوعی: وحدت و یکپارچگی در مقام نغمه منصور قرار ندارد؛ چرا که مانند پرنده‌ای که بر روی آهنگ می‌خواند، به بی‌محل بودن دچار می‌شود و بی‌فایده خواهد بود.

هوش مصنوعی: سیل دریا هرگز به جوی بازنگشته و ممکن نیست کسی که مجنون شده، دوباره عاقل شود.

هوش مصنوعی: سرنوشت هر کسی که تحت تاثیر شراب و بی‌خیالی باشد، به مانند چوب دار بر او فرود می‌آید و در نهایت به عذاب دچار می‌شود.