هوش مصنوعی: چشم‌های او مانند طوفانی دل را ناآرام کرده و عشق و احساسات عمیق را در وجودم به وجود آورده است. این عشق، خواب و حال خوش را از من گرفته و مرا بیدار کرده است.

هوش مصنوعی: صفحه‌ی آینه به خاطر زنگ‌زدگی و کدورتش خالی و بی‌زمینه است، اما تصویر طوطی در این افق را زنگار به رنگ مشرقی و زیبا درآورده است.

هوش مصنوعی: وقتی که مژگانم را به هم می‌زنم، باعث می‌شود که زیبایی‌های دنیا مرا در حیرت و شگفتی فرو برد و حتی مانند خاری که بر دیوار است، بر سر راهم قرار دهد.

هوش مصنوعی: هر کسی که بتواند اشک‌هایش را کنترل کند و به آرامش برسد، می‌تواند پیراهن گم‌شده‌ی یوسف را بیابد.

هوش مصنوعی: من هیچ وقت در گفتگوهایم به کسی آسیب نزدم و این شوق و دیوانگی من باعث شده که این دشت به زیبایی و بدون زحمت جلوه کند.

هوش مصنوعی: ای روزگار، تا کی باید در مشکلات من شریک باشی؟ دیگر بس است، زخم‌های دلخراش که به من زده‌ای، استخوان‌هایم را تحت فشار قرار داده است.

هوش مصنوعی: آوردن شیر از سنگ، کار بسیار دشواری است و مانند این است که تلاش بیهوده‌ای باشد. در واقع، مثل یک کودک است که به دنبال چیزی غیر ممکن می‌گردد و جانش را در این راه هدر می‌دهد.

هوش مصنوعی: من کی هستم که بخواهم حال و احوال خود را نشان دهم؟ حیرت چهره‌اش به قدری زیاد است که حتی آینه هم نمی‌تواند آن را خوب نشان دهد.

هوش مصنوعی: من که در وطن خود احساس غریبگی می‌کردم، چگونه ممکن است درد غربت در دل من تأثیری نداشته باشد؟