هوش مصنوعی: دلِ پاک و بی‌کینه، بی‌توجه به نیکی و بدی، مثل خانه‌ای است که آینه‌ای در آن وجود ندارد و به هیچ کس تعلق ندارد.

هوش مصنوعی: عشق به طور طبیعی از دل انسان می‌جوشد و مانند آب گوهر هایی را به جریان می‌اندازد که در طوفان، گنجینه‌ای از احساسات و عواطف را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: رنگ و روی یکدست طوطی نشان‌دهنده زیبایی باغ دل‌نواز نیست، بلکه کثیفی و زنگ‌زدگی در قلب و ذهن فرد، مانند غبار بر روی آینه، از دیدن زیبایی‌ها جلوگیری می‌کند.

هوش مصنوعی: گوهری که پاک و باارزش است، از هرگونه تهمت و زشتی دور است. حتی اگر ابر بر سطح دریا بگذرد، باز هم سینه دریا از اعتماد و وضوح خویش خالی نمی‌شود.

هوش مصنوعی: چشمان تند و تیز تو مرا اذیت کردند، در حالی که با من به نیکی رفتار می‌کنی. اما نمی‌توانم با دشمن قدیمی‌ام دوستی برقرار کنم.

هوش مصنوعی: اگر فقط یک نگاه ساده از آن غزال وحشی باشد، آسان است که عبا یا لباس پشمی را پاره کنیم.

هوش مصنوعی: فشارهای سختی که در قبر بر تو وارد می‌شود، از تو نمی‌گذرد تا زمانی که از دل خود کینه و رنجش‌ها را بیرون نریزی.

هوش مصنوعی: از خاک بلند شد تا آینه، تصویری از چهره‌ات را ببیند که آب خضر از دور به زمین آینه بوسه می‌زند.

هوش مصنوعی: کسی که بتواند دل خود را پاک و شفاف مانند آیینه کند، می‌تواند چهره دنیا را به زیبایی و به نحو دلخواهی تغییر دهد.