هوش مصنوعی: هر کسی که مانند فرهاد بر دل خود کوهی از غم را گذاشت، با تکیه بر سادگی و بی‌توجهی، پایه‌های عشق را به طور محکم بنا نهاد.

هوش مصنوعی: از دل پر درد و غم به راحتی نمی‌توان شکایت کرد، همان‌طور که نمی‌توان بر گل لاله، مهر و عشق را از شبنم گذاشت.

هوش مصنوعی: در زمان تولد و در مراحل ابتدایی زندگی، کودک به هیچ چیز اختیار ندارد و باید تحت حمایت و در آغوش زمین و محیط اطرافش قرار گیرد. باید در کنار هم، شرایط و وسائل مناسب و امنی برای رشد او فراهم شود.

هوش مصنوعی: آتش زدن آرزوها در دل کسی که نمی‌فهمد، بی‌فایده است. او فقط احمق است که فکر می‌کند می‌تواند زخمی عمیق را با یک راه حل ساده درمان کند.

هوش مصنوعی: دل از همدردان خالی می‌شود، پس بهتر است زودتر شمعی روشن کنیم که در سیاه‌چاله‌ی غم پا گذاشته‌ایم.

هوش مصنوعی: هر کسی که بخواهد آرزوهای بی‌اساس خود را دنبال کند، می‌تواند به راحتی بر خودخواهی دیگران یا بزرگانی مثل حاتم دلسردی بگذارد.

هوش مصنوعی: نمی‌توان خوبی‌های افراد را از خودپسندی‌شان بازداشت؛ مانند اینکه گل بر روی زانوی خود، آینه‌ای از شبنم قرار داده است.

هوش مصنوعی: چنانچه بتوان یک سفال تشنه را سیراب کرد، نمی‌توان لب افرادی که درد نمی‌کشند را به جام جمشید نزدیک کرد.

هوش مصنوعی: صائب، در این بیت اشاره می‌کند که خوشبختی فرزندان آدم، ممکن است در یک لحظه خاص از زمان اتفاق بیفتد. او گمان می‌برد که نمی‌دانیم در چه ساعتی خداوند آدم را به دنیا آورد تا این همه تغییر در زندگی بشریت رخ دهد.