هوش مصنوعی: به لبخند ساقی و دعاهایی که در هنگام نوشیدن می‌کنیم قسم می‌خورم که آب خضر، نماد جاودانگی، به زیبایی و شکوه این جام نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: بهار و عید از راه گذشته و ما همچنان در تنگدستی به‌سر می‌بریم و رنگی از شادابی و خوشی نداریم، حتی حنای قدح (جام شراب) هم نمی‌تواند این حال ما را تغییر دهد.

هوش مصنوعی: هلالی که در گوشه ابرو می‌درخشد، مرا سرمست کرده است. شراب بیاور چون دل من مانند موج، برای چشیدن شراب پرشور می‌زند.

هوش مصنوعی: اگرچه طمع ممکن است شخصی را زرد و پژمرده کند، اما در نهایت، بخشش و generosity می‌تواند زیبایی و رنگ به زندگی او ببخشد، مثل گدایی که جامی را به دست دارد و در گلشن می‌گردد.

هوش مصنوعی: من از اراده قوی و شجاعانه‌ام خجالت می‌کشم، زیرا نمی‌خواهم زندگی‌ام را به خاطر یک لیوان شراب فدای کنم.

هوش مصنوعی: نصیحت تو اثری ندارد، ای زاهد! تو که فقط قرآن می‌خوانی، من هم فقط در حال دعا کردنم.

هوش مصنوعی: به بلبل بگو که از طرف من، به خوبی و زیبایی گلزار بپردازد و من هم به ستایش شراب و لحظات خوش بپردازم.