هوش مصنوعی: محبت و زیبایی محبوبان گاهی دردناک‌تر از سرزنش و عتاب است. همچنین، شبنم این باغ به تلخی و تلخی آن با گل محمدی مقایسه شده و نشان‌دهنده سختی و تلخی زندگی است.

هوش مصنوعی: صلح و آرامش ظاهری آن‌ها تنها برای آماده‌سازی جنگ است و لبخندهایشان طعم تلخی از تزویر و نیرنگ را دارد.

هوش مصنوعی: بدن من بدون شراب ناب به حرکت در نمی‌آید، احساس می‌کنم که وجودم و نیروی پروازم از دنیای آب ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: فراق تو مثل کوهی از آهن است که انسان را به زمین می‌زند، اما وصال تو مانند ورود ماه عید است که روح و جان را شاداب می‌کند و آماده‌ی حرکت و تحرک می‌سازد.

هوش مصنوعی: به دیوار تکیه بده و به زمین نگاه نکن، زیرا آنچه می‌بینی فقط تصویری از آرزوهاست که در واقعیت وجود ندارد.

هوش مصنوعی: ما به بهشت نیازی نداریم و به آن امیدی نداریم؛ بلکه آرزوی ما به چیز دیگری معطوف است که بر اساس آن، به دنبال حقیقت و معنا هستیم.

هوش مصنوعی: ای کاش در زمانه‌ای که هر چیزی در حال سقوط و تلاشی است، مردم مانند سالاری با صلابت باشند و در نگاهشان نشانه‌ای از اراده‌ی قوی و عزت نفس دیده شود.

هوش مصنوعی: همیشه بر روی سرمایه و داشته‌های خود حساب کنید و آنها را فراموش نکنید. چرا که هر روزی که می‌گذرد، فرصتی برای محاسبه و ارزیابی حساب‌های خود است.

هوش مصنوعی: نیازی به کباب و غذا نیست وقتی صحبت شیرین و گرم تو در گوش است. تا زمانی که زیبایی و جذابیت تو وجود دارد، همه چیز مانند کباب لذیذ و خوشمزه است.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که در خطر دام است، در جایی که برای خود لانه می‌سازد، با چنگال عقاب و خار و گیاهان نامناسب احاطه شده است.

هوش مصنوعی: کسانی که ساکت و خاموش هستند، به چه حرف‌هایی گوش می‌دهند؟ مثل کوزه‌ای که دربسته است و تشنه‌ی شراب ناب می‌باشد.

هوش مصنوعی: در نهایت، ناامیدی سرآغاز امید است. وقتی خواب در چشمان سوخته‌ام جای می‌گیرد، دیگر نمی‌توانم به واقعیت‌ها چشم بدوزم.

هوش مصنوعی: چشمان تو اگر پاک و بی‌غبار باشد، زیبایی‌ات به قدری است که می‌توانی از کدام کتابی گرفته شده باشی.