هوش مصنوعی: چطور می‌توانم دل افسرده‌ام را از خراب شدن حفظ کنم؟ این ویرانی مانند سیل، به یک مهمان ناخوانده می‌ماند.

هوش مصنوعی: اگر من از لب خود نعره‌ای سر دهم، آسمان‌ها چنان به هم می‌پیوندند که مانند یک خیمه به رنگ نیلوفر درمی‌آیند.

هوش مصنوعی: اگر عشق از زیبایی کیفیت پنهان را کنار بزند، مانند شمعی که پروانه‌ای را به دور خود می‌گرداند، پروانه به دور شمع می‌چرخد.

هوش مصنوعی: مدام مشغول نوشیدن می هستی، اما این گردش نگاه تو کجاست؟ بگذار تا نهمین بار، شیشه و پیمانه را به فراموشی بسپارم.

هوش مصنوعی: از آشنایان دور شدم و به همین خاطر، به کلمات نا آشنا و معناهای غریب دست یافتم.

هوش مصنوعی: وقتی که به چهره‌اش نگاه کردم، به شدت مجذوبش شدم. این دانه‌ای که در دست دارم، از همه‌ی تله‌ها و دام‌ها قوی‌تر و زیباتر است.

هوش مصنوعی: زمین و آسمان به‌هیچ‌وجه نگران تلخی زندگی ما نیستند و از طرف دیگر، نباید نگران تلخی شراب و پیمانه باشیم.

هوش مصنوعی: همچون آدم‌های بی‌کفایت، از بخت خوب و خوششانسی‌های آسمانی انتظار نداشته باش. از زمین دل برکن و به این سبزه غریبه توجه نکن.

هوش مصنوعی: صحبت‌های افرادی که دردمند هستند را با کسانی که درک و احساس ندارند در میان نگذار. به کسانی که خواب‌آلود و غافل‌اند این داستان طولانی را نگو و آن را کوتاه کن.