هوش مصنوعی: دل‌هایی که از عشق رنج می‌برند، بی‌پروا از درد و جنون هستند. چراغی که در این جنگل روشن است، مانند شیر برای این دل‌های غمگین می‌درخشد.

هوش مصنوعی: راز عشق از دل به طور طبیعی بیرون می‌آید. این شرابِ زیبایی و سرمستی، مثل برقی است که شیشه را ذوب می‌کند.

هوش مصنوعی: پیر، امید و آرزوهای بیشتری نسبت به جوان دارد و به همین خاطر، احساسات و افکارش به هم پیچیده‌تر است. در این حال، او به راحتی نمی‌تواند کنترل و هدایت زندگی‌اش را به دست بگیرد، مانند ریشه‌ای که در خاک نرم و لطیفی نفوذ کرده است.

هوش مصنوعی: عشق بی پروا به هیچ چیز فکر نمی‌کند، حتی به مرگ. مانند یک سنگ‌تراش که با مهارت و دقت، چهره‌ای زیبا و شیرین از سنگ تراشیده و آن را به زیبایی و لطافت در می‌آورد.

هوش مصنوعی: از فکر کردن به موی میان غافل نباش، زیرا این راه به مرور زمان اندیشه را نازک و سخت می‌کند.