هوش مصنوعی: چشمان من مانند مشرقی پر از ستاره است که در برابر آفتابی قرار دارد که تابش گرمی دارد.

هوش مصنوعی: از درد و زخم جدیدی که به دست تو تجربه کرده‌ام، دلم مانند لاله‌ای در دستم، پاره-pاره و ملتهب است.

هوش مصنوعی: ما همچون نسیم به درون شعله می‌رویم و از آن می‌گریزیم، این کار به دست آتش و جرقه‌هاست.

هوش مصنوعی: انسان وقتی که در تلاش و زحمت بی‌پایان است، مانند کودکی بازیگوش در گهواره می‌افتد و نمی‌تواند از وضعیتش آزاد شود. او به جای اینکه آرامش داشته باشد، دائم در حال جنب و جوش است و نمی‌تواند از زیر بار مشکلات رها شود.

هوش مصنوعی: به راهی که می‌روی توجه کن، چون کارت خوب پیش نمی‌رود. اگر درباره‌ی این تصمیم تردید داری، به امید خدا دامن بزن و اعتماد کن.

هوش مصنوعی: این بیت به تصویر کشیدن وضعیتی اشاره دارد که مور (موجودی کوچک و ضعیف) به آرامی بر روی نقشی نقش بسته در حال حرکت است، در حالی که فیل بزرگ و قوی به دلیل مستی زنجیرش پاره شده است. این نمونه‌ای از تضاد قدرت و ضعف است و نشان می‌دهد که حتی در دنیایی که به نظر می‌رسد قدرت تسلط دارد، لحظاتی وجود دارد که می‌توانند موجب تغییر وضعیت شوند.

هوش مصنوعی: حوادث زندگی آن‌قدر مرا بیدار کرده که خواب خوشی ندارم، به حدی که هنگام خوابیدن، بالش نرمی ندارم و احساس می‌کنم مانند سنگ سخت است.

هوش مصنوعی: صدها کاروان اشک از پیش من گذشتند و من از آنها بی‌خبر ماندم، زیرا چشمانم به شدت مشغول تماشای چهره توست.