هوش مصنوعی: غرق در تماشای محبوبم هستم و نمی‌دانم این دیدار چه معنی دارد. بی‌دل و ایمان شده‌ام و نمی‌دانم محبوبم چه کسی است.

هوش مصنوعی: در این باغ هیچ شبنمی وجود ندارد که نشان‌دهنده‌ی بی‌مهر و تنهایی من باشد و من نمی‌دانم جنس گل روی صورتش چیست.

هوش مصنوعی: هرگز زبان به شکایت و گلایه نمی‌زنم، زیرا نمی‌خواهم دل محبوبم ناراحت شود و نمی‌دانم دلیل این احساس چیست.

هوش مصنوعی: خطاطان و استادان از بیان معنای این نوشته ناتوانند، زیرا هیچ زبانی نمی‌تواند مفهوم دل‌انگیز و خاصی که در خط یار وجود دارد را به طور کامل درک کند.

هوش مصنوعی: من از حال خود آگاهی ندارم. در نتیجه، به خاطر رفتاری بی‌پروا، ذهنم در هم ریخته است و نمی‌دانم که وضعیت و شرایط من چه خواهد بود.

هوش مصنوعی: درد عمیق و سخت من این است که با وجود چندین درد، نمی‌دانم آرزوی دل بیمارم چیست.

هوش مصنوعی: هیچ کس را نمی شناسم که به راز من آگاه باشد، جز چاه ذقن. و نمی دانم همدمی غیر از لب یار چیست.

هوش مصنوعی: ما در خانه‌ای زندگی می‌کنیم که درهای آن بسته است و از خواب عمیق بیرون نیامده‌ایم. در حالی که چشمانمان باز است و دل‌مان بیدار، نمی‌دانم چه چیزی باعث این وضعیت شده است.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم از هنر و مهارتم بهره ببرم، زیرا مانند حلاج که به درک عمیق وجود مشغول است، تنها چیزی که می‌توانم بر سر بگذارم، بالشی است که هیچ معنایی برایم ندارد.

هوش مصنوعی: از لبخند شیرین گل، شجاعت و دلیری او آشکار می‌شود، اما نمی‌دانم در این سرزمین خطرناک و بی رحم چه می‌گذرد.

هوش مصنوعی: من همیشه خودم را به فروش نگذاشته‌ام مانند دیگران، و از نوسانات و تغییرات حال و هوای بازار بی‌خبرم.

هوش مصنوعی: جذر و مد دریا مانند سیلاب است و این خود به من نشان می‌دهد که چه چیزی مرا به جلو می‌برد؛ اما نمی‌توانم بگویم که رهبر یا راهنمای من چیست.

هوش مصنوعی: دل من مانند آیینه‌ای است که نسبت به دشمنانش صاف و روشن است، ولی نمی‌دانم چرا باید این روابط تیره و خصمانه باشد.

هوش مصنوعی: در آینه‌ای که نگاه می‌کنم، هیچ نشانی از دوگانگی و تفاوت‌های زیبا و زشت نیست؛ نمی‌دانم که این وضعیت چه معنایی دارد.

هوش مصنوعی: من به حال بی‌حاصلی خود افسوس می‌خورم. تمام وجودم چشمی است که به انتظار دیدار کسی است، اما نمی‌دانم این دیدار چه معنا و مفهومی دارد.