هوش مصنوعی: نمی‌توان به بهشت رفت در حالی که در آنجا نگهبانی وجود دارد. من پای در آن مکان نمی‌گذارم چون کسی در آنجا مشغول نگهبانی است.

هوش مصنوعی: زنجیر سر زلف تو هیچ وقت بدون دل نیست، همیشه این سلسله در حال جنبش و حرکت است.

هوش مصنوعی: سنگ‌های جاده‌ی من تبدیل به دغدغه و نگرانی بچه‌ها شده‌اند، در حالی که مجنون هم برای خودش یک دشت و بیابان دارد.

هوش مصنوعی: شرم و حیا مانع از آن شد که بتوانم به خوبی نگاه کنم؛ در جایی که نگهبان است، چشمم به خون افتاده است.

هوش مصنوعی: زبان بسته و دل تنگ تو بسیار یخ و تنگ نظر است، وگرنه هر زخم و صورتی که من دارم، تو چشمی داری که می‌تواند آن را با اشک شسته و تسکین بدهد.

هوش مصنوعی: خنده‌ای که بر لب دارم، در واقع نشان‌دهندهٔ اندوه و درد درون من است. اگرچه ظاهر من خندان است، اما در واقع در درونم زخمی وجود دارد که پنهان است.

هوش مصنوعی: نمی‌توان نفس را به درستی در دل دریا نگه داشت، همچنان که نمی‌توان صدفی را که در دست کسی مروارید دارد، درست کرد.

هوش مصنوعی: در شرایطی که کسی در موقعیت‌های سخت و ناپسند قرار دارد، ممکن است به طور ناگهانی و با تلاش کم به مقام و جایگاهی بالا برسد. به عبارتی، گاهی اوقات افراد از جایگاهی پایین به اوج موفقیت دست می‌یابند، حتی اگر مشکلات فراوانی را تجربه کرده باشند.

هوش مصنوعی: زندگی می‌تواند از تلخی به شیرینی تبدیل شود، به شرطی که مانند طوطی‌ای باشیم که به امید رسیدن به جایی پر از شیرینی و خوشی است.

هوش مصنوعی: کسی که به من آسیب می‌زند، باعث آوارگی و بی‌خانمانی من شده است، در حالی که در خانه‌ام یادداشت‌ها و آثار ارزشمندی وجود دارد.

هوش مصنوعی: حتی در فصل پاییز هم اگر درختی پر از گل داشته باشد و گلی نریزد، نشانه آن است که در آن درختی، پرنده‌ای خوش صدا وجود دارد. این نشان می‌دهد که اگر در جایی زیبایی و هنر وجود داشته باشد، حتی در شرایط سخت هم آن زیبایی ها از بین نمی‌رود.