هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد از دل و احساسات دیگران سوءاستفاده کند، یعنی از زیبایی و عشق استفاده کند اما در عوض درد و رنج ایجاد کند، مانند این است که بخواهد دانه‌ای را از دهان مور بگیرد که زحمت زیادی برای پیدا کردن آن کشیده است. این نوع رفتار نشان‌دهنده ستم و بی‌رحمی است.

هوش مصنوعی: ما به خاطر عشق و محبت خود، چشم‌انتظاری را بر خود همواره حلال دانستیم، اما اینکه بخواهیم از کسانی که تحت تأثیر خماری هستند، ناروا و ناحق چیزی بگیریم، بی‌انصافی است.

هوش مصنوعی: سخن افرادی که در تنگنا هستند، قدرت و نفوذی برای خود ندارند، و قضاوت درباره کسی که در وضعیت نامناسبی قرار دارد، ناعادلانه و ناپسند است.

هوش مصنوعی: در تنوری که آتش به شدت می‌سوزد، چگونه می‌تواند طوفان به دمیدن و تنفس بپردازد؟ این‌که بخواهیم از این شراب قوی بگیریم، ناعادلانه است.

هوش مصنوعی: در جمع ما، شور و هیجان خاصی وجود دارد. نوشیدنی‌نوشان که به زخم‌های عمیق و نامناسب اشاره می‌کنند، این کار ظلم و نادرستی است.

هوش مصنوعی: در برابر شراب، دستت را به قدح دراز نکن و منتظر بمان تا نور مهر و محبت را بگیری، زیرا این کار ظلمی است.

هوش مصنوعی: عشق در عقل بی‌معنی و بی‌فایده به نظر می‌رسد و تلاش برای تسلط بر افرادی که قدرت و نفوذی ندارند، عملی نادرست و ظالمانه است.

هوش مصنوعی: هرچند کلام حق نمی‌تواند به راحتی در تمامی دل‌ها جا بگیرد، اما دردی که مردم تحمل می‌کنند، نشان‌دهندهٔ شجاعت آن‌ها در مواجهه با ستم و ظلم است.

هوش مصنوعی: در چنین زمانی که از موقعیت و قدرت تو کاسته می‌شود، اگر بخواهم به دوری از تو بگریزم و فرار کنم، این کار نادرستی است و به نوعی ظلم به خودم محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر دزدی را به دار مجازات کنند، نباید نسبت به او رحمی نشان داد. این مانند این است که به کسی که کور است، عصایش را از دستش بگیریم؛ زیرا این عمل ظلم و ستم است.

هوش مصنوعی: زخم‌های قدیمی مانند زخم نمک هرگز بهبود نمی‌یابند. همچنین، دل‌های ما از این دنیای پراز درد و فشار نباید تحت ظلم و ستم قرار گیرند.