هوش مصنوعی: از لحظه‌ای که تیغ مرگ از آب جاودانی سیراب است، آب بردار زیرا صحرای فنا بی‌آب و تشنه است.

هوش مصنوعی: پیر کنعان با توجه و خیره شدن به امور، توانسته است به درک عمیقی برسد. در واقع، از این موضوع می‌توان نتیجه گرفت که دوری از نگاه‌های سطحی و توجه به عمق مسائل، راهی برای دستیابی به موفقیت و فهم بهتر از زندگی است.

هوش مصنوعی: زنجیر و طوقی که بر گردن دارم، مانند گریبان مرا به سختی می‌فشارد. موی من مثل تیغی بر روی تنم احساس می‌شود، و این نوعی تضاد و سختی را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: تا آنجا که به موی کمرش رسیده، حقیقتاً رشته جان من به موی کمر او پیوند خورده است.

هوش مصنوعی: هیچ ذره‌ای در عالم وجود ندارد که گم شده و در سردرگمی نباشد؛ اینجا محیطی است که هر یک از قطره‌ها همچون گردابی می‌چرخند و درگیر ماجراها هستند.

هوش مصنوعی: چشمان پر از اشک مانند شرابی هستند که در جامی شفاف قرار دارد و این اشک، حسرت و درد را بر قلبی می‌نهد که در مکانی مقدس و نورانی وجود دارد.

هوش مصنوعی: من از مشکلات و دردسرها دور شده‌ام. در حالی که در حال مرمت و تعمیر صندل‌های کهنه‌ام هستم، به نوعی دلالت به ویرانی و مشکلاتی دارم که مثل سیلاب به من حمله‌ور می‌شود.

هوش مصنوعی: چه ناراحت کننده است که این همه کاسه زرین که روی این چرخ قرار دارد، از ویژگی بزرگمردی و مهربانی تهی است.

هوش مصنوعی: بیدار بودن و خوابیدن برای دل‌های آگاه معنا ندارد، زیرا در دل این گروه، شب همان روزی است که خوابیده‌اند.

هوش مصنوعی: خموشی عشق، از لبان یار به اندازه‌ای تاثیرگذار است که حتی گوش نغمه‌سرایان را نیز گرفته است، گویی که این سکوت مانند صدفی پر از نقره است.