هوش مصنوعی: به یاد لعل زیبا و شیرین من که زندگی را تلخ کرده است، دلم می‌خواهد بدانم آن نگاه دلبری که همه چیز را تحت تاثیر قرار می‌دهد، کجاست؟

هوش مصنوعی: خنده ناشی از محدودیت فضا، در دهانش به اندازه یک غنچه کوچک شده است. بوسه که همیشه نشانه عشق و محبت است، حالا نمی‌داند چطور خود را به لب یار برساند.

هوش مصنوعی: پرواز اول ما در دام گرفتار شده است و بلبل ما هنوز ندانسته است که باغ گل کجاست.

هوش مصنوعی: زمین خانه‌ای که پر از ذکر و عبادت است، مثل تسبیحی در دست است. حالا باید بپرسم: ابزار و وسیله‌ای که برای بستن بندگی و یکپارچگی نیاز است، کجاست؟

هوش مصنوعی: با چشم‌های خود شکوفه‌ها را تماشا می‌کنید، اما زیبایی واقعی آن‌ها در نگاه پنهانی نهفته است.ای کسانی که در باغ زندگی می‌کنید، چطور می‌توان به این زیبایی دست پیدا کرد؟

هوش مصنوعی: چقدر باید در این وضعیت نامناسب زندگی کنم؟ کجا می‌توانم جایی پیدا کنم که مانند خانه‌به‌دوش‌ها آزاد و بی‌تعلق باشم؟

هوش مصنوعی: چشم وقتی به جستجوی چیزهای زیبا و ارزشمند باشد، فرش در بازار سخن امروز، که نشان‌دهنده زیبایی و هنر است، در رکود و کسادی است. حالا باید دنبال خریدار این هنر و زیبایی بگردیم.

هوش مصنوعی: نگاه من بر روی موهای توست، ای زیبای من. چین و شکن زلف‌های تو، مانند عطر و بوی دل‌انگیزی است که ما را به یاد سرزمین تاتار می‌اندازد. کجاست آن زیبایی و دل‌ربایی؟