هوش مصنوعی: عشق درونم باعث شد که به روشنایی برسم و این خانه‌ی غم، با درد و سوزی که در دل دارم، روشن شد.

هوش مصنوعی: عمر من مانند شمعی است که در بلندی می‌سوزد و نمی‌تواند طولانی باشد؛ زندگی من به لطف گفتار من کوتاه‌تر از آنچه که باید، شده است.

هوش مصنوعی: وقتی که به خاطر دیدن واقعیات تلخ و دردناک، از چشم‌پوشی به دور بودم و در عذاب قرار داشتم، بهشت ابدی برای من تبدیل به یک آرمان شد.

هوش مصنوعی: زمانی که من به سکوت فرو رفتم و مانند ماهی شدم، در محیطی پر از خطر، بی‌زبانی باعث شد که به آرامش و آسایش دست پیدا کنم.

هوش مصنوعی: درخت امید من تنها باری از غم را به ثمر نرساند. افسوس که عمرم را صرف پرورش آن کردم.

هوش مصنوعی: به گوشه‌نشینی پناه ببر، زیرا مانند موج سراب زندگی، همیشه در حال حرکت و آماده برای پریدن از خوش‌دلی و سرزندگی بودم.

هوش مصنوعی: هر نوع خونی که این دوره زمانه، با بی‌رحمی در زندگی‌ام ریخته است، باعث شده که در من شرابِ ارغوانی و شگفت‌انگیزی به وجود بیاید.

هوش مصنوعی: نتیجه‌اش مانند خندهٔ برق است، اما اشک‌های بی‌شماری دارد. تمام آنچه که در روزهای جوانی صرف لذت و شادی کردم، به این نتیجه منتهی شده است.

هوش مصنوعی: یک ذره از وجودم که در غم و اندوه صرف می‌شد، حالا مانند گلی که بی‌درد باشد، در شادی و خوشی خرج می‌شود.

هوش مصنوعی: کشتی جسمی که امید داشتم به ساحل برساندم، در دل دریا به دلیل سنگینی به ته نشست و غرق شد.

هوش مصنوعی: زندگی کوتاه است و برای حفظ آبرو، می‌توانم به معنای واقعی، زندگی ابدی را تجربه کنم.

هوش مصنوعی: شعر پرشور و زیبایی که سروده‌ام، به مانند آب شفاف و زلالی است که به باغ امید من جان می‌دهد و مرا از نیاز به کلام بی‌پایه و بی‌محتوا بی‌نیاز کرده است.

هوش مصنوعی: صورت زیبا و دل‌نشین تو، خود دلیل روشنی برای علاقه‌ام به دیدار توست؛ دیگر نیازی به توضیح و دلیل بیشتری نیست.

هوش مصنوعی: صائب می‌گوید که در جذبه و کشش عشق، کسانی که در مسیر طولانی و دشوار این عشق قرار دارند، هیچ نشانه‌ای از کمبود و ضعف نمی‌بینند. این راه دشوار باعث شد تا من از ناتوانی خود عبور کنم.