هوش مصنوعی: بچه‌ها با سنگ‌های خود به من درد و غم عمیقی را تحمیل کردند، اما عشق برای من به مانند باغ و بوستانی پر از زیبایی و لذت تبدیل شد.

هوش مصنوعی: من از مشکلات و رنج‌ها رها شدم و به آزادی رسیدم. در قفسی که پر از خار است، توانستم زیبایی و آرامش زندگی را تجربه کنم.

هوش مصنوعی: از دنیای فانی و نابسامان چشم پوشیده‌ام و به بهشت گمشده‌ام فکر می‌کنم. برایم دنیای پیرامون، دیگر جاذبه‌ای ندارد و از آن دوری می‌کنم.

هوش مصنوعی: من لذت فرمانروایی سلیمان را در چشمِ یک مور احساس می‌کنم، زیرا قطره‌ای از دقت بی‌پایانی مرا تحت تأثیر قرار داده است.

هوش مصنوعی: به خاطر سکوت کسانی که نمی‌توانند صحبت کنند، توانستم چهره‌ام را در دیوار پیدا کنم و با خودم به یک گفت‌وگو بپردازم.

هوش مصنوعی: من به قدری در زندگی ناپایداری و بی‌وفایی را مشاهده کرده‌ام که حالا خاک ساکن در نظرم مانند آب روان به نظر می‌آید.

هوش مصنوعی: در جوانی، زمانی که با سختی‌ها و مشکلات روبرو شدم، تصمیم گرفتم نیکو و درست عمل کنم و از گناهانم بگذرم. ولی حالا، با کمک و راهنمایی افراد باتجربه و با نفوذ، شانس و فرصت‌های جوانی دوباره به من بازگشته است.

هوش مصنوعی: از دل من تیرِ آهی برنخاست، هرچند که از بار گناه، حالا به قدِ کمان کشیده شدم.

هوش مصنوعی: همواره در دل من حس نارضایتی و بی‌حوصلگی وجود داشت، و سنگینی مشکلات باعث شد که از ابراز احساسات خود بروم.

هوش مصنوعی: به خاطر گفت‌وگو و ارتباطی که در زندگی داشتم، به عدم حضور در جامعه و تنهایی پناه بردم و در نهایت، این تنهایی به من آرامش و حالتی شبیه به بهشت ابدی بخشید.

هوش مصنوعی: من به او گفتم که از زیبایی‌اش در نهایت سرانجام به تباهی می‌افتم و این زیبایی در آخر زمان مرا به دردسر خواهد انداخت.

هوش مصنوعی: عشق و اشتیاق من به قدری زیاد است که نتوانسته‌ام آرامش داشته باشم و از شدت بی‌تابی‌ام، همچون کاروانی در حرکت هستم و اثر گام‌هایم بر روی زمین باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: هر بار که در مسیر جستجو با سنگی برخورد کردم، دل و وجودم را به عنوان سپر محافظ به پیش بردم و در این راه، آن سنگ برای من علامتی شد.