هوش مصنوعی: هیچ کس از اهل فکر و اندیشه، بار سنگینی را بر دوش خود حمل نمی‌کند. هر کسی که از دل خود بار سنگینی را برمی‌دارد، در واقع بارش را بر دوش ندارد.

هوش مصنوعی: زاهدان (ساده‌اندیشان) بی‌خبری از حقیقت الهی دارند و تنها به ظواهر مادی می‌پردازند. در زمانی که او (خدا) در میان است، هرگز جایی برای پذیرش و آغوشش وجود ندارد. به عبارت دیگر، آنها به جای درک عمق وجود او، تنها به ظواهر می‌نگرند.

هوش مصنوعی: چشم نرگس علائمی از بیماری دارد، اما با این حال، زیبا، جذاب و بازیگوش نیست.

هوش مصنوعی: بی‌نصیب‌ها در کنار پیوند دوام عشق، درد جدایی را تحمل می‌کنند، مانند موجی که در دریا جز کاه و خاشاک چیزی در آغوش ندارد.

هوش مصنوعی: ریا در زهد به مراتب بدتر از فسق و گناه است، زیرا می‌توان از چاه پر خطر دوری کرد، ولی وقتی که بر روی آن پوشش خس قرار دارد، خطر آن بیشتر پنهان می‌شود.

هوش مصنوعی: آرزو و بی‌تابی همیشه با هم همراه هستند و نوشیدنی‌های بی‌کیفیت هرگز آرامش نمی‌یابند.

هوش مصنوعی: صحبت از آیینه و زنگی نمی‌تواند به دل‌های تاریک راه پیدا کند، زیرا عقل از هوش و تفکر در چنین شرایطی غافل است.

هوش مصنوعی: چرخ فلک از شرم زمین را می‌پوشاند، وگرنه این سفره خالی نیازی به پوشش ندارد.

هوش مصنوعی: در فصل بهار، بلبلان چقدر در دل خود غم دارند، اما مقداری گرما و شوق در سینه احساس می‌کنند، در حالی که در فصل پاییز، هیچ جوش و هیجانی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: افرادی که ناتوان و ناقص هستند، برای نمایش خود، جان می‌دهند و نوزادان را به خاک می‌سپارند، چرا که هیچ‌گاه در کنارشان آرامش و امنیتی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: افراد دقیق و موشکاف هرگز در دام فریبکاران نمی‌افتند؛ تنها چیزی که آن‌ها را به اشتباه می‌اندازد، رفتارهای شیطنت‌آمیز است.

هوش مصنوعی: برای نشان دادن تواضع، در کنار سرو می‌ایستد و خود را هم‌قد آن می‌داند، در حالی که واقعاً قامت او با سرو برابر نیست و سرو به تنهایی گیاهان باغ را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: کی می‌تواند صدای شنیدن را با مقام دیدن مقایسه کند؟ اگر چشم‌ها بینا باشند، نیازی به پیش‌بینی و شانس نیست.

هوش مصنوعی: در باغ گل عشق، هیچ چهره‌ای به زیبایی چهره‌ای که از ناله و گریه‌های تو نشأت می‌گیرد، وجود ندارد و این زیبایی با وجود عشق تو نمی‌تواند پوشیده بماند.