هوش مصنوعی: با اینکه روح من به اندازه‌ی خورشید درخشان و پرنور نیست، اما در نظرات دیگران، ارزش و اعتبار من مانند چراغی در روز قابل مشاهده نیست.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم دل را از سینه‌ام بیرون آورم، سینه‌ام می‌شکافد. هیچ پرنده‌ای مانند دل ناآرام، به فرمان پذیری نیست.

هوش مصنوعی: وقتی زیبایی بدون پرده و پوشش ظاهر شود، عشق از بین می‌رود. مانند اینکه پروانه در روز، هنگام تابش نور چراغ، بی‌نفس و بی‌حرکت می‌ماند.

هوش مصنوعی: خاک ما را از آستان غم و اندوه برداشتند، زیرا دیگر ارتباطی با حال و روز کنونی ما وجود ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی که دستی به دوستی می‌دهی، قطع رابطه و دوستی سخت می‌شود. او کسی است که به شدت تلاش می‌کند تا خود را ثابت کند؛ اما باز هم مانند پرنده‌ای است که رام نیست.

هوش مصنوعی: شب جمعه برای ما شب خوشی بود، اما صبح شنبه همه چیز خراب شد. هیچ بچه‌ای به این بدی روزگار ندیده است.

هوش مصنوعی: من اراده‌ام مانند شمع است که با نورش می‌درخشد و بلندی‌اش را با عشق نشان می‌دهد. آستینم را بر اشکی که ریخته‌ام می‌زنم، چرا که درد و رنجی که احساس می‌کنم، بی‌پایان نیست.

هوش مصنوعی: اگر منصدای بلبل با شعله و حرارت به اوج برسد، باز صدای من آن‌قدر تاثیرگذار نیست که پرده‌های گوش را تحت تأثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: زمانه‌ای فرارسیده که دیگر نمی‌توان به طور دقیق در مورد مقام و منزلت شاعری مانند صائب سخن گفت؛ این روزها حتی در نظر شاهی که قدرشناس باشد، نسبت به او اهمیتی قائل نمی‌شوند.