هوش مصنوعی: صبح با نور درخشان خورشید شروع می‌شود و گویی دل انسان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. آفتاب مثل داغی است که صبح را در خواب و سکوت فرو برده است.

هوش مصنوعی: در این دنیا که پر از ناامیدی و بی‌ثمر است، امید ما مانند دانه‌ای است که در زمین کاغذی کاشته شده و تنها نتیجه‌اش شعله‌های سرکشی و آتشین است.

هوش مصنوعی: ما به خاطر ظلم و ستمی که در گذشته دیده‌ایم، هنوز آثار و یادگارهایی از آن زمان را در دل خود داریم.

هوش مصنوعی: با تو ظلمی نمی‌توان کرد، چون آه من چنان قدرتی دارد که می‌تواند تمام زورمندان جهان را به زانو درآورد.

هوش مصنوعی: اگر در زیر آسمان گروهی وجود داشته باشد، بیننده‌ای که به اوضاع جهان آگاهی دارد، آن را از دید دیگران پنهان کرده است.

هوش مصنوعی: در آخرالزمان، فریب و آشفتگی‌ای که به دور چشمان محبوبی می‌چرخد، مانند شیشه‌ای خالی از شراب است که بر قله فراموشی قرار دارد.

هوش مصنوعی: کیست که با دلی پر از درد و غم در این فضای وحشتناک به سر می‌برد؟ شخصی که بدون هیچ دلیلی از نزدیکی و نزدیکی به مقام محبت و قرب محروم مانده است.