هوش مصنوعی: رفتن به باغ و گلزار برای کسانی که کار و فعالیتی ندارند، بی‌فایده است. برای کسانی که دچار درد و رنج هستند، لذت و شادی فقط از دل‌های شکست‌خورده و پر از گسست به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: با دل شاد و روشن از وسایل رفاه و نعمت بی‌نیازم، اما بستر و محل خواب من مانند سنگ سخت و بی‌رحم است.

هوش مصنوعی: از دل عاشق آرامش را در زندان جسم نجو، زیرا این شعله به خاطر ناتوانی از تحمل، در سنگ بی‌قراری می‌کند.

هوش مصنوعی: زیبایی و نعمت باعث می‌شود که خواسته‌ها و آرزوها بیشتر و بیشتر شود، به طوری که حتی با داشتن یک زندگی پربار، همچنان تشنگی برای تماشای زیبایی‌ها وجود دارد.

هوش مصنوعی: حرص و طمع انسان را به دور دنیا می‌کشاند، در حالی که اگر به حقیقت نگاه کنیم، مانند گندمی که از دل خاک بیرون آمده، روزی خود را به آسانی می‌توان یافت.

هوش مصنوعی: از دل بی آرزو، مانند کوه سنگین و محکم شده‌ایم. خواب بچه‌ها باعث آرامش گهواره و آسایش ماست.

هوش مصنوعی: حرص و طمع هر فردی که به دنبال مال و ثروت باشد، او را به سرنوشت بدی دچار می‌کند. اگرچه ممکن است مانند قارون که ثروت زیادی داشت زیر زمین باشد، اما در نهایت همواره در رنج و عذاب است.