هوش مصنوعی: کسی که مانند جوهر در دامن تیغ محبوب پیچیده است، تمام لحظات زندگی‌اش را به هم گره زده و با هم پیوند داده است.

هوش مصنوعی: وقتی نفس من به اندازه‌ای سنگین و تلخ می‌شود که مانند سیاهی در دهنم می‌نشیند، به خاطر این است که درد و غم عمیق در وجودم پیچیده و به من فشار می‌آورد.

هوش مصنوعی: کیست که زیر آسمان گسترده زندگی کند؟ کوه‌ها در جایی قرار دارند که پایین‌تر از آن، طبیعت به هم پیچیده و زیبا است.

هوش مصنوعی: احساساتی که در دل دارم، مانند رشته‌ای از آه‌ها در شب‌های تار، به طرز پیچیده‌ای به هم گره خورده‌اند، درست مثل زلف‌های او که در هم تنیده شده‌اند.

هوش مصنوعی: ناله و زاری من در دل فرد ظالم و بی‌رحم مثل صدای خنده یک کبک است که در دل کوه و دشت پنهان شده‌است.

هوش مصنوعی: پرتو آن شمع به خاطر بی‌نیازی‌اش به زمین نمی‌افتد. این شعله که در من وجود دارد، از کجا آمده و چرا بر بال و پر من پیچیده است؟

هوش مصنوعی: از دستانم تدبیر و تدبیر از بین رفت، و اکنون راه‌های مستقیم در دل کوه و دره پیچ‌خورده و گم شده است.

هوش مصنوعی: در تنهایی و غربت، ارزش و مقام انسان‌های برجسته بیشتر نمایان می‌شود، همچنان که مروارید که در صدفی نامناسب قرار دارد، در دل خویش زیبایی و ارزش را پنهان کرده است.

هوش مصنوعی: اگرچه من از ضعف و ناتوانی نمی‌توانم خود را در نظر دیگران به خوبی نشان دهم، اما کسی که در عالم وجود دارد، به خاطر جذابیت و زیبایی‌اش مانند مویی که دور کمر پیچیده شده است، توجه‌ها را به خود جلب می‌کند.