هوش مصنوعی: من هرچند که کوچک و ناچیز هستم، اما مانند یک خوشه‌چین در میان به دست آوردن‌ها و محصولات، به آرامی و با رضایت، با قناعت و یادآوری نعمت‌هایم، از خاک بهره‌برداری می‌کنم.

هوش مصنوعی: از راستگویی و حقیقت‌گویی، دشمنان ما به وجود آمده‌اند. ما چه می‌توانستیم بکنیم وقتی که حقیقت مانند آیینه، صاف و روشن است؟

هوش مصنوعی: وجود تو باعث دلسردی است، وگرنه دختران زیبا مانند شبنم از آسمان توجه کسانی را که دل پاک دارند، جلب می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر به حل مشکلات و دغدغه‌هایم بپردازم، راه حرکت و دایره گردش جهان برایم محدودتر می‌شود.

هوش مصنوعی: صائب می‌گوید که گرداننده‌ی ظلم و ستم، از بیدادگری‌های خود دست نمی‌کشد و هیچ تکیه‌گاهی برای دلسوزی نسبت به خون شهیدان ندارد. این بی‌باک (کسی که بی‌پروا و بی‌اعتنا به عواقب عمل خود است) هیچ نشانی از توبه یا پشیمانی ندارد و همچنان در کارهای ناپسند خود پیش می‌رود.

هوش مصنوعی: اگر زمین آرامش‌طلبان را از خود دور کند، راه حرکت و چرخش ستاره‌ها بسته خواهد شد.

هوش مصنوعی: درد و مشکلات در زندگی گاهی باعث می‌شوند که انسان از درون قوی‌تر و محکم‌تر شود. اما این گریه و احساسات عمیق نمی‌تواند به تنهایی دل را شاد کند و آسانی ایجاد کند.

هوش مصنوعی: وسعت و گستردگی روحی من باعث شده است که دچار مشکلات و مصائب زیادی شوم. در دل من، احساسات و دردهایی وجود دارد که ناشی از خوشحالی و بی‌خیالی‌ام به این شرایط است.

هوش مصنوعی: در برابر مشکلات و حوادث، قدرت برای آسیب رساندن به افراد ضعیف کم است. این مثل این است که هر موجی که به کشتی نجات نوح برخورد کند، فقط بقایای بی‌ارزش را می‌برد و آسیب جدی به آن نمی‌زند.

هوش مصنوعی: پرده شب به شعله آزادی می‌دهد و زلف، چهره آتشین را در پس خود پنهان می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر کسی به قدرت و توانایی خود به حدی برسد که با هر چیزی که ترکیب شود، به اوج و کامیابی دست یابد، هیچ مسیری بدون سختی و تلاش برای او هموار نخواهد بود و در نهایت نمی‌تواند به موفقیت برسد.

هوش مصنوعی: من چه کسی هستم که بخواهم او را شکار کنم، وقتی که آن آهوی زیبا در حریم خود، مورد توجه و نگاه‌های عاشقانه‌ی دیگران است.