ادیب صابر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>رویت نه می است و عقل بگریزد از او</p></div>
<div class="m2"><p>زلفت نه غم است و دل بپرهیزد از او</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>نی نیست لبت چرا شکر خیزد از او</p></div>
<div class="m2"><p>تو می روی و شکر همی ریزد از او</p></div></div>

دیوان ادیب صابر ترمدی نسخهٔ کلالهٔ خاور - تصویر ۳۱۶

شمارهٔ ۷۳

رویت نه می است و عقل بگریزد از او
زلفت نه غم است و دل بپرهیزد از او
نی نیست لبت چرا شکر خیزد از او
تو می روی و شکر همی ریزد از او

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر زیبایی و جذابیت خاصی است که فردی داراست. شاعر می‌گوید که زیبایی معشوق نه از شراب است و نه از غم، بلکه دل‌ها را به سمت خود می‌کشاند. لب‌های او همچون عسل شیرین هستند و حتی وقتی او می‌رود، شکر از خود به جا می‌گذارد. به طور کلی، این اشعار به توصیف جذابیت و تاثیرگذاری معشوقی می‌پردازند که دل‌ها را به تسخیر خود درآورده است.

شمارهٔ ۷۱

شمارهٔ ۷۲

هوش مصنوعی: چهره‌ات مانند شراب است و عقل از آن فرار می‌کند. موهایت نشانه‌ای از اندوه نیست و دل از آن دوری می‌کند.

رویت نه می است و عقل بگریزد از او

زلفت نه غم است و دل بپرهیزد از او

هوش مصنوعی: چرا لب‌های تو مانند نی نمی‌خندد و شیرینی نمی‌سازد؟ تو در حرکت هستی و شیرینی از تو به ریزش درآمده است.

نی نیست لبت چرا شکر خیزد از او

تو می روی و شکر همی ریزد از او

شمارهٔ ۷۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده