ادیب صابر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای تو سبب شفا و بیماری من</p></div>
<div class="m2"><p>وز تو همه آسانی و دشواری من</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خوارم ز تو ای عز تو در خواری من</p></div>
<div class="m2"><p>تا کی ز تو این قیامت و زاری من</p></div></div>

دیوان ادیب صابر ترمدی نسخهٔ کلالهٔ خاور - تصویر ۳۱۶

شمارهٔ ۶۹

ای تو سبب شفا و بیماری من
وز تو همه آسانی و دشواری من
خوارم ز تو ای عز تو در خواری من
تا کی ز تو این قیامت و زاری من

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر وابستگی عمیق شاعر به معشوق است. شاعر اشاره می‌کند که تمام راحتی و دشواری‌های او از این معشوق است و هرچقدر در رنج و رنجوری به سر ببرد، این وضعیت به خاطر عشق اوست. او از معشوق می‌خواهد که این درد و رنج را بهبود بخشد و به نوعی از او طلب یاری می‌کند.

شمارهٔ ۶۷

شمارهٔ ۶۸

هوش مصنوعی: تو باعث بهبودی و بیماری من هستی و از توست که همه آسانی‌ها و دشواری‌های زندگی‌ام ناشی می‌شود.

ای تو سبب شفا و بیماری من

وز تو همه آسانی و دشواری من

هوش مصنوعی: من در عزت و بزرگی تو خوار و حقیر شده‌ام و نمی‌دانم تا کی باید به خاطر این احساس ذلت و زاری‌های خودم به تو پناه ببرم.

خوارم ز تو ای عز تو در خواری من

تا کی ز تو این قیامت و زاری من

شمارهٔ ۶۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده