ادیب صابر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۵

دیوان ادیب صابر ترمدی نسخهٔ کلالهٔ خاور - تصویر ۳۱۵

شمارهٔ ۵۶

ای خواب شبم برده به زلف شب رنگ
با چشم چو آهو چه کنی کبر پلنگ
پشت و دلم از بس که جفا کردی و جنگ
چون زلف تو گوژ گشت و چون چشم تو تنگ

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از احساساتی نظیر خواب و عشق صحبت می‌کند. او به زلف‌های شب رنگ معشوقه‌اش اشاره کرده و با اشاره به چشمان زیبا و پر از کبر او، از درد و رنجی که از طرف معشوق متحمل شده، سخن می‌گوید. شاعر به نوعی می‌گوید که قلب و پشت او به دلیل بدرفتاری‌ها و جنگ‌های عاطفی آسیب دیده و شرایطی مشابه به زلف‌های معشوق و چشمانش پیدا کرده است.

شمارهٔ ۵۴

شمارهٔ ۵۵

هوش مصنوعی: ای خواب شب مرا با زلف سیاهش به خواب برده، با چشمی چون سرخاب، تو چه می‌کنی با این تزویر و خودخواهی؟

ای خواب شبم برده به زلف شب رنگ

با چشم چو آهو چه کنی کبر پلنگ

هوش مصنوعی: از بس که به من ناملایمتی کردی و با من درگیر شدی، حالا دل و جانم مانند زلف تو به هم ریخته و چشمانم تنگ و تیره شده است.

پشت و دلم از بس که جفا کردی و جنگ

چون زلف تو گوژ گشت و چون چشم تو تنگ

شمارهٔ ۵۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده