ادیب صابر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای روز تو را وثاق در منزل شب</p></div>
<div class="m2"><p>بی زلف تو معزول بود عامل شب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا روز مرا حل نکند مشکل شب</p></div>
<div class="m2"><p>نالم ز دل تو هر شبی در دل شب</p></div></div>

دیوان ادیب صابر ترمدی نسخهٔ کلالهٔ خاور - تصویر ۳۱۱

شمارهٔ ۵

ای روز تو را وثاق در منزل شب
بی زلف تو معزول بود عامل شب
تا روز مرا حل نکند مشکل شب
نالم ز دل تو هر شبی در دل شب

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به شب و روز اشاره می‌کند و احوالات خود را بیان می‌کند. او می‌گوید که روز، به خاطر نبودن زلف محبوبش به شدت تحت تأثیر شب قرار دارد و نتوانسته مشکلاتش را حل کند. شاعر هر شب از دوری معشوقش ناله می‌کند و احساس تنهایی و غم عمیقی دارد.

شمارهٔ ۳

شمارهٔ ۴

هوش مصنوعی: ای روز در بند شب بوده‌ای و عدم وجود زلف تو باعث شده که شب نتواند کاری انجام دهد.

ای روز تو را وثاق در منزل شب

بی زلف تو معزول بود عامل شب

هوش مصنوعی: تا زمانی که روز نتواند مشکل شب را حل کند، من هر شب از دل تو در دل شب ناله می‌زنم.

تا روز مرا حل نکند مشکل شب

نالم ز دل تو هر شبی در دل شب

شمارهٔ ۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده