گنجور

شمارهٔ ۳۱

آن بت که به رخسار بهار آراید
چون رعد همی نالم و رحمش ناید
چون برق به خنده تا لبی بگشاید
چون ابر مرا گریستن فرماید

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

آن بت که به رخسار بهار آراید
چون رعد همی نالم و رحمش ناید
هوش مصنوعی: آن معشوقی که زیبایی‌اش به بهار می‌ماند، همچون رعدی که به صدا درمی‌آید، من همواره ناله می‌کنم و او هرگز به من رحم نمی‌کند.
چون برق به خنده تا لبی بگشاید
چون ابر مرا گریستن فرماید
هوش مصنوعی: هنگامی که لبخندی بر لبان کسی روشن شود، مانند برق درخشان می‌شود، و هنگامی که ابرها به بارش می‌افتند، من را وادار به گریه می‌کند.