شمارهٔ ۳۱
آن بت که به رخسار بهار آراید
چون رعد همی نالم و رحمش ناید
چون برق به خنده تا لبی بگشاید
چون ابر مرا گریستن فرماید
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
آن بت که به رخسار بهار آراید
چون رعد همی نالم و رحمش ناید
هوش مصنوعی: آن معشوقی که زیباییاش به بهار میماند، همچون رعدی که به صدا درمیآید، من همواره ناله میکنم و او هرگز به من رحم نمیکند.
چون برق به خنده تا لبی بگشاید
چون ابر مرا گریستن فرماید
هوش مصنوعی: هنگامی که لبخندی بر لبان کسی روشن شود، مانند برق درخشان میشود، و هنگامی که ابرها به بارش میافتند، من را وادار به گریه میکند.