ادیب صابر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر هیچ دلم به دلبری نگراید</p></div>
<div class="m2"><p>گر در بر من دلی نباشد شاید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از دادن دل مرا نمی بخشاید</p></div>
<div class="m2"><p>دلدار پسندیده دل می باید</p></div></div>

دیوان ادیب صابر ترمدی نسخهٔ کلالهٔ خاور - تصویر ۳۱۳

شمارهٔ ۳۰

گر هیچ دلم به دلبری نگراید
گر در بر من دلی نباشد شاید
از دادن دل مرا نمی بخشاید
دلدار پسندیده دل می باید

هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساساتی درباره عشق و دلبستگی می‌پردازد. شاعر می‌گوید اگر دلش به محبوبش کشش نداشته باشد و یا او هم احساسی به او نداشته باشد، دیگر هیچ لذتی از عشق نخواهد برد. در نهایت، او به این نکته اشاره می‌کند که محبوب باید دل برانگیز و خواستنی باشد تا دل را به خود جذب کند.

شمارهٔ ۲۸

شمارهٔ ۲۹

هوش مصنوعی: اگر هیچ دلی از زیبایی تو خوشش نیاید و اگر در آغوش من دلی نباشد، شاید.

گر هیچ دلم به دلبری نگراید

گر در بر من دلی نباشد شاید

هوش مصنوعی: دلدار نمی‌تواند دل مرا آزاد کند، زیرا باید کسی را پسندید که در دل خویدش باشد.

از دادن دل مرا نمی بخشاید

دلدار پسندیده دل می باید

شمارهٔ ۲۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده