ادیب صابر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون با دل تو نیست وفا در یک پوست</p></div>
<div class="m2"><p>در چشم تو یک رنگ بود دشمن و دوست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بس بس که شکایت تو ناکرده به است</p></div>
<div class="m2"><p>رو رو که حکایت تو ناگفته نکوست</p></div></div>

دیوان ادیب صابر ترمدی نسخهٔ کلالهٔ خاور - تصویر ۳۱۲

شمارهٔ ۲۱

چون با دل تو نیست وفا در یک پوست
در چشم تو یک رنگ بود دشمن و دوست
بس بس که شکایت تو ناکرده به است
رو رو که حکایت تو ناگفته نکوست

هوش مصنوعی: این شعر درباره عدم وفاداری و دوگانگی احساسات در روابط اشاره دارد. شاعر می‌گوید که در دل کسی که بی‌وفاست، نمی‌توان اعتماد کرد و در چشمان او دشمن و دوست به یک اندازه دیده می‌شوند. او همچنین به شکایت‌های بی‌مورد اشاره می‌کند و از حکایت‌های ناگفته‌ای صحبت می‌کند که در دل دارد. به طور کلی، این شعر به پیچیدگی‌های ارتباطات انسانی و احساسات متضاد اشاره دارد.

شمارهٔ ۱۹

شمارهٔ ۲۰

هوش مصنوعی: اگر دل تو نسبت به من وفادار نیست، در واقع در یک ظاهر و چهره، دشمن و دوست در چشمان تو یکسان به نظر می‌رسند.

چون با دل تو نیست وفا در یک پوست

در چشم تو یک رنگ بود دشمن و دوست

هوش مصنوعی: شکایت تو اگرچه هنوز مطرح نشده، اما بهتر است که در این مورد صحبت نکنیم؛ زیرا داستان تو در دل خود خوب و زیباست و نیازی به گفتن ندارد.

بس بس که شکایت تو ناکرده به است

رو رو که حکایت تو ناگفته نکوست

شمارهٔ ۲۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده