ادیب صابر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دل تنگم از آنک هر چه خواهم آن نیست</p></div>
<div class="m2"><p>دریای دل تنگ مرا پایان نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بیرون شدن از تنگ دلی آسان نیست</p></div>
<div class="m2"><p>درمانش ز صبر است و مرا درمان نیست</p></div></div>

دیوان ادیب صابر ترمدی نسخهٔ کلالهٔ خاور - تصویر ۳۱۲

شمارهٔ ۱۷

دل تنگم از آنک هر چه خواهم آن نیست
دریای دل تنگ مرا پایان نیست
بیرون شدن از تنگ دلی آسان نیست
درمانش ز صبر است و مرا درمان نیست

هوش مصنوعی: شاعر از دلتنگی خود می‌گوید و این که آنچه می‌خواهد، وجود ندارد. دل تنگ او همچون دریا بی‌پایان است و خروج از این حالت برایش دشوار است. او معتقد است درمان این دلتنگی تنها با صبر ممکن است، اما خود او از این درمان بی‌بهره است.

شمارهٔ ۱۵

شمارهٔ ۱۶

هوش مصنوعی: دل من به شدت ناراحت و دلتنگ است، زیرا هر چیزی که می‌خواهم، در دسترس‌ام نیست و این احساس عمیق و ناراحتی به‌طور بی‌پایانی ادامه دارد.

دل تنگم از آنک هر چه خواهم آن نیست

دریای دل تنگ مرا پایان نیست

هوش مصنوعی: خروج از احساس تنگ‌دلی و ناراحتی کار ساده‌ای نیست؛ برای درمان آن به صبر نیاز است، اما من قادر به تحمل و صبر نیستم.

بیرون شدن از تنگ دلی آسان نیست

درمانش ز صبر است و مرا درمان نیست

شمارهٔ ۱۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده