ادیب صابر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای بی تو نخفته من شبی خواب دوست</p></div>
<div class="m2"><p>بی خوابی چشم من ز خوش خوابی توست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در چشم من از عشق تو بی خوابی رست</p></div>
<div class="m2"><p>تا آب دو دیده خوابم از دیده بشست</p></div></div>

دیوان ادیب صابر ترمدی نسخهٔ کلالهٔ خاور - تصویر ۳۱۲

شمارهٔ ۱۵

ای بی تو نخفته من شبی خواب دوست
بی خوابی چشم من ز خوش خوابی توست
در چشم من از عشق تو بی خوابی رست
تا آب دو دیده خوابم از دیده بشست

هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از بی‌خوابی و غم دوری محبوب خود سخن می‌گوید. او به خواب نرفتنش اشاره کرده و می‌گوید که بی‌خوابی‌اش ناشی از یاد و عشق محبوبش است. او بیان می‌کند که عشق محبوبش چشمانش را بیدار نگه‌داشته و اشک‌هایش موجب پاک شدن خواب از چشمانش شده است.

شمارهٔ ۱۳

شمارهٔ ۱۴

هوش مصنوعی: بی تو، شب‌ها نمی‌توانم بخوابم. خواب دوست، بی‌خوابی من را نشان می‌دهد و چشم من به خاطر خواب خوش تو بی‌قراری می‌کند.

ای بی تو نخفته من شبی خواب دوست

بی خوابی چشم من ز خوش خوابی توست

هوش مصنوعی: در چشم من، عشق تو باعث بی‌خوابی شد و اشک‌هایم از چشمانم پاک کردند.

در چشم من از عشق تو بی خوابی رست

تا آب دو دیده خوابم از دیده بشست

شمارهٔ ۱۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده