ادیب صابر » دیوان اشعار » ملحقات » رباعیات » شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چندان ز فراق در زیانم که مپرس</p></div>
<div class="m2"><p>چندان به غمت بسوخت جانم که مپرس</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چندان بگریست دیده گانم که مپرس</p></div>
<div class="m2"><p>گفتی که چگونه ای چنانم که مپرس</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 13093 - ادیب صابر » دیوان اشعار » ملحقات » رباعیات » شمارهٔ ۳

دیوان ادیب صابر ترمدی نسخهٔ کلالهٔ خاور - تصویر ۳۱۴

شمارهٔ ۴

چندان ز فراق در زیانم که مپرس
چندان به غمت بسوخت جانم که مپرس
چندان بگریست دیده گانم که مپرس
گفتی که چگونه ای چنانم که مپرس

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از درد و غم ناشی از فراق و جدایی سخن می‌گوید. او میزان رنج، سوختن دل و گریه‌هایش را به گونه‌ای بیان می‌کند که نیازی به توضیح بیشتر نیست و تنها به طرف مقابل می‌گوید که نباید از او درباره حالش بپرسد، چراکه حالش از این موارد مشخص است.

شمارهٔ ۲

شمارهٔ ۳

هوش مصنوعی: من به خاطر دوری‌ات آسیب‌دیده‌ام، نیازی نیست از زیان‌های من بپرسی. در اثر غمت، جانم به شدت سوخته است، و نیازی نیست درباره‌ی آن سوال کنی.

چندان ز فراق در زیانم که مپرس

چندان به غمت بسوخت جانم که مپرس

هوش مصنوعی: چنان گریه کردم که نپرسیدید چگونه‌ام، چون حال من به گونه‌ای است که نیازی به پرسیدن نیست.

چندان بگریست دیده گانم که مپرس

گفتی که چگونه ای چنانم که مپرس

شمارهٔ ۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده