ادیب صابر » دیوان اشعار » ملحقات » قطعات » شمارهٔ ۳۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بی دوست مانده ام چو تو را دوست خوانده ام</p></div>
<div class="m2"><p>کز دوست دوستانه ندیدم جزای خویش</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر عاشقی خطاست به نزدیک عاقلان</p></div>
<div class="m2"><p>آن عاشقم که خوش بودم با بلای خویش</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>ماهی و دل هوای تو را کرده است خوش</p></div>
<div class="m2"><p>خرم دلی بود که گزیند هوای خویش</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>آنم که تا اجل نرسد در قفای من</p></div>
<div class="m2"><p>یابی دعای خیر من اندر قفای خویش</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>تحسین کند فلک چو بخوانم ثنای تو</p></div>
<div class="m2"><p>بر من سخا کنی چو ببینی ثنای خویش</p></div></div>

دیوان ادیب صابر ترمدی نسخهٔ کلالهٔ خاور - تصویر ۳۰۵

شمارهٔ ۳۵

بی دوست مانده ام چو تو را دوست خوانده ام
کز دوست دوستانه ندیدم جزای خویش
گر عاشقی خطاست به نزدیک عاقلان
آن عاشقم که خوش بودم با بلای خویش
ماهی و دل هوای تو را کرده است خوش
خرم دلی بود که گزیند هوای خویش
آنم که تا اجل نرسد در قفای من
یابی دعای خیر من اندر قفای خویش
تحسین کند فلک چو بخوانم ثنای تو
بر من سخا کنی چو ببینی ثنای خویش

شمارهٔ ۳۳

شمارهٔ ۳۴

بی دوست مانده ام چو تو را دوست خوانده ام

کز دوست دوستانه ندیدم جزای خویش

گر عاشقی خطاست به نزدیک عاقلان

آن عاشقم که خوش بودم با بلای خویش

ماهی و دل هوای تو را کرده است خوش

خرم دلی بود که گزیند هوای خویش

آنم که تا اجل نرسد در قفای من

یابی دعای خیر من اندر قفای خویش

تحسین کند فلک چو بخوانم ثنای تو

بر من سخا کنی چو ببینی ثنای خویش

شمارهٔ ۳۴

اطلاعات