هوش مصنوعی: دل من به من دستور عاشق شدن داد و من هم طبق این فرمان، به دردی گرفتار شدم که هیچ درمانی برایش نمی‌توان یافت.

هوش مصنوعی: زلف‌های نامرتب محبوبی دل مرا ربوده و هر لحظه حال مرا به هم می‌ریزد.

هوش مصنوعی: زندگی و آرامش و خوشی‌ام را به کلی از من گرفته‌اند، مثل اینکه دندان‌های شیرینش همه چیز را از من ربوده‌اند.

هوش مصنوعی: لبخند او مانند یاقوت درخشان است و من در درونم غمی دارم که کسی آن را نمی‌بیند. اگر روزی به پیروزی برسم، به همین لبخند زیبا نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: زیبایی حوریان بهشتی را دارد، مگر اینکه رضوان او آن را از باغ‌های بهشت به دنیا فرستاده باشد تا فتنه‌ای به راه اندازد.

هوش مصنوعی: هر روز وقتی خورشید از سمت شرق طلوع می‌کند، درخشانی‌اش افزایش می‌یابد و به مانند آن است که گریبانش را به مشرق نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: در طول زندگی‌ام به دنبال وصال او بودم، اما هرگز نتوانستم آنچه را که می‌خواستم پیدا کنم، بلکه تنها در زمان جدایی‌اش موفق به مشاهده‌اش شدم.

هوش مصنوعی: هر بار که نشانه‌ای از عهد و وفای دلبر را در زلف او می‌دیدم، دل من به شدت دچار آشفتگی و شکست می‌شد.

هوش مصنوعی: هر چه بیشتر به زیبایی‌های او نگاه می‌کنم، متوجه نقصی در جمالش می‌شوم و عشق من به او بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: روزی در میدانی، به قصد بازی با چوگان، او را دیدم که از زلف‌هایش به زیبایی‌اش حسد می‌برد. انگار چوگان او در آن لحظه از زیبایی‌اش می‌خواست برتری پیدا کند.

هوش مصنوعی: خم چوگان او با گوی هر لحظه در میدان می‌رقصد، همان‌طور که روزگار با وزش باد، زلف او را به بازی می‌گیرد و لبخند بر لبانش می‌آورد.

هوش مصنوعی: به خاطر حسادت از اینکه دیگران نتوانند با موهای مشکی او درآمیزند، تمام اشکم را در گرد میدان او ریختم.

هوش مصنوعی: عشق او باعث شده که دلم را در زلف‌هایش به بند بکشد، مانند ستایشی که برای خداوند می‌شود. من هرگز نمی‌گذارم او را در این بند نگه‌دارم.

هوش مصنوعی: ابوالقاسم علی کایزد، که رئیس شرق است، با عدالت، بردباری و نیکوکاری خود، جهانی را تزئین کرده است.

هوش مصنوعی: خداوندی که در همهٔ انواع دعوی و ادعاها، برتری و عظمتش از دلیل و برهان‌های ستاره‌شناسی و اعداد آسمانی بیشتر است.

هوش مصنوعی: سلیمان قدرت و اصف قامت محمد و حیدر را می‌نمودند، اگر آن‌ها را می‌دیدند، هیچ‌کس را به پای آن‌ها نمی‌رساندند.

هوش مصنوعی: نه خورشید و نه سیاره کیوان در این مکان هستند، اما در مقام و فضایی که خورشید و کیوان قرار دارند، به‌طور همزمان از آن‌ها یاد می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که جشن و مهمانی در ایوان برپا است، به آنجا برو تا ببینی که هم خورشید و هم سیاره کیوان (زحل) از سرای او نور می‌افشانند.

هوش مصنوعی: کفش با ارزش و اهمیتش مانند آب حیات است و عمر شیرین مدح و ستایش، مانند جست و جوی خضر نبی برای دستیابی به زندگی ابدی از آن آب حیات است.

هوش مصنوعی: به هیچ وجه، به هیچ وجه اگر تو این‌چنین حیوانی بودی، عمر جاودانی می‌داشتی و سکندر هم مهمان تو بود.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم آیا سوره‌ای درباره فضیلت تو هست، زیرا در ذکر آن سوره چیزی نمی‌دانم. نمی‌دانم آیا نشانه‌ای از محمد در عظمت تو وجود دارد، زیرا درباره شان تو آگاهی ندارم.

هوش مصنوعی: با نیروی و عدل او، هر جایی که روزی ظلم و ویرانی به آنجا آمده، اکنون روشن و آباد شده است.

هوش مصنوعی: از زمانی که درگاه این مکان خوش‌یمن به خودی خود به فرشته‌اش وابسته شد، دربان آن هرگز صدای کسی که در حال ناله و بی‌نوا باشد را نشنیده است.

هوش مصنوعی: سخا و سخاوت مانند طلا هستند که باید با دقت و مهارت به کار گرفته شوند. هنر گفتار نیز نیازمند زبان و کلمات مناسب است که با نبوغ و ذکایتی که در پس آن است، به درستی بیان شود.

هوش مصنوعی: این جمله به این معنی است که باید توجه و تمرکز خود را به شخصی بسپاریم که قدرت و مدیریت امور را به خوبی در دست دارد. اگر به دنبال دریافت علم و دانش هستیم، باید به منبعی مطمئن و قابل اعتماد مراجعه کنیم که مانند باران دانش و آگاهی را به ما ارزانی کند.

هوش مصنوعی: جهان پر از نعمت‌ها و خوبی‌هاست، اما همه این نعمت‌ها در مقایسه با بخشش و generosity او، چه در آشکار و چه در نهان، کم ارزش هستند.

هوش مصنوعی: هرچند که بهترین موجودات در دنیا، فرزندان هستند، اما بزرگی و عظمت به پدر تعلق دارد تا بتواند کسی را که در جایگاه سلطنت است، برادر خطاب کند.

هوش مصنوعی: اگر انسان به دانایی و علم دست یابد، باید به دیگران خدمت کند و فضایل آنها را نیز ستایش کند.

هوش مصنوعی: از حکیمان شنیده‌ام که علم و دانش، روح روح است. این دانش باید در وجود انسان نهادینه شود و همچنان در او باقی بماند.

هوش مصنوعی: کوه با صبر و آرامش خود محکم است، ابر با بخشش و generosity خود باران می‌بارد، نسیم با عطر خوش خود روح را تازه می‌کند و بهشت با زیبایی و فراوانی‌اش مهمانان را خوشحال می‌سازد.

هوش مصنوعی: از این اسب میمونش فریاد برآور که بر روی دریا و بر دشت‌های وسیع چون باد رفتار می‌کند و چون چرخ پیش می‌رود.

هوش مصنوعی: در دریا نمی‌توان تفاوتی بین کشتی نوح و دیگر کشتی‌ها قائل شد. همچنین، در هامون نمی‌توان تخت سلیمان را از سایر تخت‌ها تشخیص داد.

هوش مصنوعی: خداوند همچنان که موسی و خضر را در دریاها و بیابان‌ها به اراده خود نگه داشته، قدرت و تسلطی بر همه چیز دارد.

هوش مصنوعی: خدایی که در نام‌ها و مقام‌هایش همیشه از دیگر خداوندان برتر است، به حق خداوند محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: او از اراده و تصمیم خود سخن می‌گوید و به مقام و جایگاهش افتخار می‌کند. خرد و عقل به آغاز و پایان کارهایش اشاره دارند و جهان به عنوان مبدأ و مقصود از وجود او تلقی می‌شود.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که در جهان کسی مانند او وجود ندارد. در جاهایی که به دعا و نیایش می‌پردازند، به او اشاره می‌شود و در مکان‌های مهم و اساسی، ویژگی‌ها و صفات او را ستایش می‌کنند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که دیگران بهتر از بنده نمی‌توانند در مورد خوبی‌های یک جمع شایسته حرف بزنند و آن را ستایش کنند. اهل خراسان این نکته را به‌طور مسلم پذیرفته‌اند.

هوش مصنوعی: شعر من سبب شد که دهان هر کسی که در مدح این مجلس برجسته سخن می‌گوید، پر از تحسین و ستایش شود و دیوان اشعارش را غنی و پرمحتوا کند.

هوش مصنوعی: اگر مسعود، این زیبایی و شگفتی شعر را می‌داشت، بی‌شک هزاران بار او را ستایش می‌کردی و روح سعدی را بر او می‌افزودی.

هوش مصنوعی: در نوشته‌ها و داستان‌ها همواره به زیبایی‌ها و ویژگی‌های یوسف و حسن اشاره می‌شود، همچنین داستان نوح و طوفان او نیز روایت می‌شود.

هوش مصنوعی: جهان مانند بادی است که دل انسان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، و دانش و علم از سرزمین خراسان فرا می‌گیرد. همچنین او به مانند یوسف، زیبا و پسندیده است و خداوند به او بقای نوح و حکمت لقمان را عطا کرده است.

هوش مصنوعی: شاعر و زائر در دنیا همچون کوهی هستند که همیشه مورد حمایت و لطف الهی قرار دارند.