هوش مصنوعی: دیگر به سمت وثاق (محل وصل) نرفته‌ام و در انتخاب وصال، جدایی را برگزیده‌ام.

هوش مصنوعی: دل من در درد فراق می‌لرزد و روح من در آتش جدایی می‌سوزد.

هوش مصنوعی: نشاط و شادابی از وجود من دور شده و اندوه و درد در جانم سایه افکنده است.

هوش مصنوعی: در روزی دیدم که شب در حال فرار است، همان‌طور که نفاق از توافق دور می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که خورشید به غروب می‌رود، گویی که راست‌گویی در دلش نفاق می‌گنجاند.

هوش مصنوعی: ستارگان مانند چراغ‌های روشن در گوشه‌ای از آسمان کبود فرو افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: ستاره‌ای درخشان و شبی تاریک که در هم پیچیده است، مانند دو موضوع متضاد که می‌توانند در کنار یکدیگر وجود داشته باشند، اما ارتباطشان پیچیده و مبهم است.

هوش مصنوعی: دختر زیبا و دلربا با چهره‌ای خیره‌کننده و قامت بلند و باریکش وارد شد.

هوش مصنوعی: چشم‌هایش مانند ابرهای بهاری پر از اشک است و بدنش از غم و اندوه مانند ماهی است که در زمان محاق به کمترین حالت خود رسیده است.

هوش مصنوعی: موهایش را آزاد گذاشته و ابروهایش را به شکل زیبایی فرم داده است.

هوش مصنوعی: او گفت: ای حسرت تمامی دل‌ها، ای غیرت عاشقان!

هوش مصنوعی: بدون تو، شراب برای من به زهر تبدیل شده و زندگی‌ام به جهنم بدل گردیده است.

هوش مصنوعی: عاشقان، پیمانی خاص با یکدیگر دارند و دوستان نیز به نوعی توافق و تعهد می‌رسند.

هوش مصنوعی: چند دردی که درمانی برایش نیست و چند زهر که هیچ پادزهری برایش وجود ندارد؟

هوش مصنوعی: به تو گفتم که بیداری به خاطر عشق تو برایم اهمیت دارد و به دل خودم گفتم که منتظر دیدن روی تو هستم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که جانم از وصال تو سیراب است، تا زمانی که چشمانم تحت تأثیر جذبه توست.

هوش مصنوعی: فردی که بر تمام مشکلات و معضلات غلبه پیدا کند، بر جهان و فضاهای مختلف سایه‌ای تیره و نگران‌کننده دارد.

هوش مصنوعی: چهره تو نشانه‌های شگفت‌انگیز قدرت خداست و پیوند تو با دل‌ها از بهترین و ارزشمندترین روابط است.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذابیت موهای معلق معشوق اشاره دارد و بیان می‌کند که دل شاعر تحت تأثیر این زیبایی و محبت قرار گرفته و حالتی متفاوت و معلق پیدا کرده است. در واقع، عشق و زیبایی معشوق باعث شده که دل شاعر در یک حالت خاص و آشفته قرار گیرد.

هوش مصنوعی: من روزی خود را از خداوند می‌خواهم، زیرا او منبع و خزانه همه روزی‌هاست.

هوش مصنوعی: اعتمادکننده دین و امانتدار ملک عمر، با عمرش زمان عدالت را پیشگام شده است.

هوش مصنوعی: شخصی که بهترین ویژگی‌ها را در خود دارد و همچنین کسی که محور و مرکز خوبی‌ها و ارزش‌های اخلاقی است.

هوش مصنوعی: چهره‌ات مانند گل‌های بهشتی است و زیبایی‌ات به زیبایی نوه‌ی اسحاق می‌ماند.

هوش مصنوعی: ستایش او مانند عطرهای خوشی است که از روح و فضای مجلس او به مشام می‌رسد و باغ‌های زیبا و دل‌انگیزی را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: سال و ماه بر دفتر روزگار ثبت شده‌اند و روح و جان انسان نیز به آن‌ها پیوسته است.

هوش مصنوعی: ستایش او در صبح و عصر و agradecimiento او در شام و شروع روز است.

هوش مصنوعی: هر کسی که مهربانی و سخاوت او را درک کند، دیگر از فقر و تهی دستی نخواهد ترسید.

هوش مصنوعی: تنها صدای طبل کینه اوست که توجه روزگار را جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: ای بزرگی که با قدرت و صلابت تو، روزی انسان‌ها از نعمت‌های مختلفی بهره‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: سخن و گفتار این فرد واقعاً عمیق و پرمعناست و در generosity و بخشش، او را می‌توان به حد اعلی و بی‌نهایت توصیف کرد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که ارتباط و پیوند تو با کسانی که واجد شرایط دریافت محبت و کمک تو هستند، مانند روزی و نعمت است که هیچگاه قطع نمی‌شود. به عبارت دیگر، ارتباطات و محبت‌های نیکو و مستمر با افراد شایسته همیشه پایدار می‌ماند.

هوش مصنوعی: محمد، نام تو باعث وزش روح کرامت است و آفرینش تو همچون هوایی معطر به عطر احسان و بزرگ‌منشی است.

هوش مصنوعی: مرواریدهای زیبا در میان نگین‌های زینتی قرار دارند و به خاطر ستایش و تمجید تو بر روی صفحات کتاب‌ها نوشته شده‌اند.

هوش مصنوعی: به خاطر ستایش و زیبایی تو، کلمات نرم و دلنشین به تعریف تو مشغول شدند و سخن گفتن زبان به توجیه و تمجید از تو پرداخته است.

هوش مصنوعی: این عروسانی که به ستایش‌ها و مدح‌ها می‌پردازند، چه کسی غیر از تو می‌تواند به زیبایی و ایمان به عقیده‌ی خود چنین صداقتی داشته باشد؟

هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی چهره‌ی تو را دیدم، دیگر از دیگران چیزی نمی‌خواستم یا به هیچ چیز دیگری توجه نداشتم.

هوش مصنوعی: بدون تو، روزهایم تاریک و ناامید است و خوشی‌هایم هم طعمی تلخ دارند.

هوش مصنوعی: هرچند عمر من برای تو هدر شده است، اما من از این بخشش به خود سودی بردم.

هوش مصنوعی: هر صفحه و هر نوشته‌ای به ستایش و تمجید از تو پرداخته است.

هوش مصنوعی: نام تو همیشه در همه جا زنده است و یاد تو در هر گوشه‌ای تازه و نو می‌درخشد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که بیان وجود دارد، سخن نیز زیبایی دارد و تا زمانی که خداوند هست، روزی رسانی برای خلق وجود خواهد داشت.

هوش مصنوعی: ای کسی که حسد می‌ورزی، امید آن‌که خودت در جستجوی درد و رنج باشی و چشم دشمنانت پر از تیر و زخم شود.

هوش مصنوعی: زمانه آن را به گونه‌ای تغییر داده که حالا این وضعیت نتیجه سرنوشت ناخوشایند است.