هوش مصنوعی: ای لعل زیبا و فریبنده‌ای که بر لبان تو مانند انار سرخ و جذاب هستی، من از حسرت دیدن تو اشکم مانند شربت در دهان تو جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: درد و رنج من از چاقی و لاغری‌ام را به تو نسبت می‌دهند و می‌گویند این‌ها به خاطر توست.

هوش مصنوعی: تو به طور بی‌اعتنا و بدون توجه به عشق من، از من دوری گرفته‌ای و من در میان این غم بی‌پایان، همچنان در کنارت هستم.

هوش مصنوعی: وجود تو به زیبایی معصومانه‌ای شبیه به حوریان بهشتی است و زمان به خاطر بزرگی و مقام تو، در مجالس خسرو، نشانه‌ای از عزت و احترام تو خواهد آورد.

هوش مصنوعی: ای بخشنده‌ی بزرگ، که دست generosity و بخشش تو تنها به کف خیره‌کننده‌ای که الماس‌ها را می‌بارد، خلاصه شده است.

هوش مصنوعی: آسمان بلند به دنبال یافتن مکانی بزرگ‌تر از وجود تو نمی‌گردد.

هوش مصنوعی: در این دنیا، هیچ‌کس نمی‌تواند همت و تلاش یک خاندان کهن‌تر از خانواده تو را ببیند و درک کند.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه نیکی و بدی وجود داشته باشند، دل آگاه و دانای تو از اعمال نیک و بد مطلع می‌شود.

هوش مصنوعی: روزگار پیری را از ذات خود دور کرد، همان‌طور که شانس جوانی تو را به اوج می‌رساند.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، من کسی هستم که به خواست و تأیید تو، روزگار به من کمک کرده تا برای کسب افتخار، ممدوح تو باشم.

هوش مصنوعی: آرامش و زیبایی به وجود می‌آید وقتی که چهره‌ی زیبا مانند حور بهشتی در مجلس ظاهر می‌شود، اشعار من هم به‌سان بهشت در آن مجلس جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: برای اینکه سرکش‌ها از داستان تو و کراماتت بهره‌مند شوند، اخبار و روایت‌های تو را می‌خوانند.

هوش مصنوعی: از نعمت‌ها و خوش‌شانسی‌ها برای تو باشد، که مقام و جایگاه تو سرشار از عزت و شرافت است.